Twee werelden

Ik leef als het ware tussen twee werelden.
En ik heb geen idee wat ik ermee aan moet.
M'n vriendinnen beginnen me te haten volgens mij en ik heb de afgelopen week stress van top tot teen gehad. Op school zijn er die twee werelden. Jongens en meisjes. Ik leef daar tussen omdat ik meer hobby's heb die jongens ook hebben. Mijn vriendin zegt dat jongens slechte invloed op mij hebben. Er is een jongen waarmee ik vaak klets. Voor schooltijd en tussen de lessen door. Mijn vriendinnen haten hem. Het is dus moeilijk om vrienden te zijn met iemand van "een andere wereld" die mijn vriendinnen haten. Ze proberen me uit zijn weg te halen. Met "van een andere wereld" bedoel ik het natuurlijk niet letterlijk. Op mijn school gaan de meiden met de meiden om en de jongens met de jongens. Af en toe praten ze wat en staan ze bij elkaar. Mijn vriendin zegt telkens: "jaa, jij bent gewoon verliefd op hem! Daarom praat je graag met hem!" ik: "helemaal niet! We zijn gewoon vrienden! Dat ik met hem praat betekend niet meteen dat ik verliefd ben!" En dan komt huiswerk er ook nog bij; nog meer stress.. Ik vind school leuk omdat ik hem ken. Dat klinkt "verliefd-achtig". Ik weet 't. Maar je kunt zeggen wat je wilt. Als jij vrienden met mij wilt zijn kun je maar accepteren dat ik met jongens praat. Ik heb met jongens meer gemeen dan met meiden. Ik game graag, luister hardstyle , vind vechtsport helemaal te gek. Meiden houden van nagellakken en shoppen. Daar ben ik nou niet zo'n fan van. Misschien herkennen jullie dat ook wel. Met economie op school vroeg onze docent: 'maak een lijstje met wat je nu zou willen kopen als je €1000 euro kreeg.' Ik schrijf op: Nieuwe controller voor Xbox, nieuwe actie films etc. Mijn vriendin zei tegen mij: "Ben jij nou een jongen of een meisje?" En vanaf vorige week tot nu vraag ik me dat nog steeds af. Mijn leven gaat zo'n beetje rond "tussen twee werelden." Ik weet soms echt niet wat ik moet doen. Mijn vriendinnen kijken altijd chagrijnig als ik met 'hem' klets. Tussen hun en de jongens zit een grote stenen muur. Die van mij is afgebrokkeld. Ik kan met mijn hand de wereld van de jongens aanraken. Daarom begrijpen mijn vriendinnen mij nooit. Maar ik ben niet van plan die muur op te bouwen. Ik probeer het juist kapot te maken. Ik wil niet alleen meisjes vriendinnen. Ik zou het fijn vinden als er ook jongens vrienden bij zouden kunnen. Dan maak ik van mijn afgebrokkelde muur een brug. Van de jongens wereld naar de meiden wereld. Want ik vind dat iedereen gelijk is.