De Zuidelijke Waterstam - 55

“Ze windt je om haar vingers, Sicho, maar er stonden wel de hele dag soldaten om het dorp heen.”

“Die soldaten hebben jullie wel toegestaan iets verder sneeuw te gaan halen”, zei Sicho. “Ik zeg niet dat ik het geheel eens ben met elk detail dat ze doet, maar ze bedoelt het wel echt goed, ze wil ons helpen.”
“Maar…”, schreeuwde iemand.
“Och hou op”, verzuchtte een ander. “Jullie hebben niet gezien hoe het voor ons was in die gevangenissen, gewoon vreselijk. Ik denk dat de meesten van ons het niet veel langer uit gehouden zouden hebben. En dan plots word je na weken uit je cel gehaald en voor haar gebracht, zegt die idiote commandant wat je zogezegd gedaan hebt en heeft ze je vaak al na een paar minuten vrijgesproken. En dan kregen we plots eten en drinken zo veel we wilden en zijn we hier vanavond terug…” De man wankelde van vermoeidheid. “Geef haar gewoon een kans”, verzuchtte hij.
“Bedankt”, zei ik oprecht. Ik keek naar de groep. “Tenzij jullie nog iets willen zeggen of vragen, stel ik voor het voor vanavond te laten rusten en dat jullie even bekomen van al het werk vandaag en genieten van het feit dat er zo veel mensen weer vrij zijn. Het enige wat ik nog wil zeggen is dit: ik heb daarstraks gezegd dat ik over twee dingen goed nieuws had. Het eerste waren de belastingen. Als tweede weet ik dat de commandant jullie watersturing verboden heeft. Ik heb gisteren en vanochtend al toegestaan om iedereen te helen, niet alleen de zieken maar ook de gewonden, ik heb vandaag twee meisjes hun eerste helingslessen laten krijgen. Daar wil ik aan toevoegen dat jullie vanaf morgen watersturing mogen gebruiken bij de opbouw van je stam.”
“En voor de rest? Mogen we verder niet sturen? En de kinderen die moeten leren sturen en…”
“Eerst de opbouw, de rest komt later. Als alles goed gaat zo, zal ik over een paar dagen weer meer toestaan. Ik bouw het gewoon rustig op, maar ik begrijp dat de opbouw van de stam veel sneller gaat wanneer ik sturing niet langer verbied.” Er viel een stilte. Toen viel de groep uit elkaar en begonnen mensen weer te praten