006

We hadden na een lange discussie tussen Harry en Niall toch maar besloten dat ieder zijn eigen weg zou gaan vandaag. Als de ene jongen weer een idee had om wat te gaan doen, had de ander daar weer geen zin in, dus besloot ik om samen met Louis Londen te gaan verkennen. Ik was er natuurlijk al vaker geweest, maar toen ben ik amper in Londen zelf geweest, waardoor het nu wel weer eens tijd werd. Ik liep weer rustig de trap af, waarna ik eerst een heerlijke douche genomen had en mijzelf in een nieuw setje had gehesen. De jongens zaten samen met z’n vijven als zoutzakken op de bank, starende naar de televisie. ‘Vanavond gaan we wel met zijn allen uit eten Meg’ sprak Liam, die ondertussen verder keek naar het programma. Ik knikte dat het goed was en keek naar Louis die mij vragend aankeek of ik klaar was om samen met hem een dagje in Londen te spenderen. Ik liep door de woonkamer naar de gang, waar ik mijn herfstjasje van de kapstok trok en mijn schoenen aantrok. Weer liep ik terug de woonkamer in en zag Louis ook opstaan. ‘Nog even mijn schoenen boven pakken’ ik zuchtte diep en plofte neer naast Zayn op de bank die mij een chipje aanbood. ‘Wat gaan jullie nog voor leuks doen vandaag?’ vroeg ik met een volle mond in het algemeen en bracht mijn blik op naar de anderen. ‘Niks’ zeiden ze in koor en ik lachte toen ik Louis ook weer opmerkte die mij optrok vanaf de bank. ‘Nou liefjes, ik ga. Tot vanavond’ ik drukte op ieder zijn wang een kus en liep achter Louis aan het huis uit.

Het was erg rustig in Londen. Het was eind November, dus we konden nog even van de rust genieten, omdat over enkele weken veel toeristen komen voor Kerst en Oud en Nieuw. Ik keek bewonderenswaardig naar de London Eye. Louis had het blijkbaar opgemerkt en een grijns verscheen rondom mijn lippen. ‘Rondje maken dan maar?’ vroeg hij en ik drukte een kus op zijn warme lippen als teken dat, dat goed was. Door de rust zaten we maar samen in een wagonnetje en ik keek mijn ogen uit. ‘Het is echt prachtig’ mompelde ik en voelde dat Louis mij dicht tegen zichzelf aantrok. Ik wilde net mijn lippen op de zijne trokken toen mijn iPhone in mijn tas afging. Snel keek ik wie het was en zag dat mijn vader mij opbelde. ‘Even snel’ zei ik tegen Louis en bracht de telefoon naar mijn oor. ‘Hé pap’ ik kon net mijn begroeting afmaken, want hoorde een woeste vader aan de andere kant van de lijn. ‘Jij gaat nu die jongen uit je leven verbannen’