Chapter 1

Ik open de deur van het café en stap naar binnen. Het zit hartstikke vol, het feest is al in volle gang. Ik duw me tussen de mensen door naar de bar en steek mijn hand op om drankjes te bestellen. Ik voel dat dit een goede avond gaat worden. Na de tentamens heeft iedereen behoefte aan een flinke avond stappen. ‘Drie tequila en een biertje graag,’ schreeuw ik in het oor van de ober. De drie tequila gooi ik direct achterover. Ah lekker. Ik schud met mijn hoofd en knijp mijn ogen even dicht. Ik pak mijn biertje en ga op zoek naar mijn vrienden.
‘Ah, Pim! Ben je er? Ik wist dat je nog zou komen.’ John staat al aardig te wankelen en slaat een arm om mij heen. Met zijn volle gewicht leunt hij op mijn schouder. Die gaat morgen een geweldige kater hebben.
‘Ha Pim, hier neem deze.’ Peter duwt een biertje in mijn vrije hand en geeft een andere aan John. ‘Ik ga zo wel weer nieuwe halen.’

Na een paar uur begon mijn beeld steeds waziger te worden. Ik had geen idee meer waar ik mee bezig was. Peter was nog het meest helder en heeft een taxi geregeld. Ik strompel luid schreeuwend naar buiten. Opeens komen er drie mannen om me heen staan.
'Doe eens normaal, loser.' Roept de dikste van de drie en hij duwt me waardoor ik hard tegen de muur aan knal. Alles wordt helemaal wazig. Shit, hoe moet ik me hieruit gaan redden? Ik probeer weer op te staan, maar de drie mannen duwen me op de grond.
'Laat me gaan!' roep ik, helemaal ontnuchterd, maar voordat ik om me heen kon gaan slaan hadden de mannen me al stevig vast.
‘Hee,’ roept een vrouwen stem. 'Stop dat.'
De mannen verslappen hun greep en kijken om.
'Wat moet jij?' gromt de man met de rode muts. De dikke man laat me los en loopt richting het meisje.
'Kom, we pakken deze!' zegt hij. De mannen laten me los en ik kruip snel overeind. Ik neem snel mijn telefoon uit mijn zak om de politie te bellen, maar het meisje was me al voor. Nog voordat de mannen haar een haar hadden kunnen krenken werden ze door de politie meegenomen.

Het meisje en ik bleven over.
'Dankje,' prevelde ik.
'Ja, ik zag die mannen al rondlopen en ik vertrouwde het helemaal niet, ' zegt ze.
'Je was op het juiste moment op de juiste plek.'
'Ja, ik wacht op mijn taxi en zag het van een afstandje helemaal mis gaan, dus ik besloot er iets aan te doen' glimlacht ze.
'Dankje,' zeg ik, 'Ik wacht ook op mijn taxi. Ik was te dronken om te fietsen en eigenlijk weet ik ook niet meer zo goed waar ik mijn fiets eigenlijk neergezet heb.'
Ze lacht, haar krullende bruine haren vallen speels over haar schouders. Ze draagt een wit jurkje dat strak om haar borst zat, maar wijd uitliep tot op haar knieën.
'We zouden de taxi ook kunnen delen,' stelt ze voor.
'Goed, vertel je me dan wel eerst je naam?'
Ze lacht, ‘Delacour,’ antwoordt ze.
‘Krijg ik geen voornaam?’
‘Nee.’
'Janssen,' kaats ik de bal terug en ik geef haar een hand.

Nog voordat ze weer een opmerking kan maken, stopt er een taxi voor onze neus. We stappen beide, zonder iets te zeggen in.
'Sleeuwijksedijk 3024A' zegt Delacour.