S&M 28

De rest van de avond brachten ze zwijgend door. Charlotte staarde voor zich uit en Gadeck vermoedde dat ze aan haar broer dacht. Uiteindelijk besloot hij dat het laat genoeg moest zijn.
“Ik ga je vader halen. Walter en jij komen me zo meteen achterna. Trek de mannenkleren aan die we bij ons hebben. Ik zie jullie bij de stallen.” Gadeck keek naar hun gevangene. Hij was ondertussen bijgekomen.
‘Het veiligste zou zijn om hem de keel door te snijden.’
‘Dat weet ik, maar ik wil het niet.’
‘Jij moet het weten, maar waarschijnlijk doodt Arnulf hem toch.’
‘Laat Arnulf het dan maar doen, hij is er beter in dan ik.’

Gadeck haastte zich naar de kerker. Hij kwam niemand tegen, wat hij beschouwde als een goed teken. Natuurlijk was er nog wel een bewaker. Gadeck bleef staan toen hij hem herkende. Adriaan… Hij was ook een wees, ongeveer van Gadecks leeftijd en een half jaar na hem bij de bende gekomen. Ze waren geen echte vrienden, maar omdat er niemand anders was, hadden ze vaak met elkaar opgetrokken.
“Ik heb aangeboden om je wacht over te nemen. Ik wil de koning graag in de kerker zien zitten, zoals ik daar zat.”
“Kom erbij zitten en vertel wat je allemaal hebt meegemaakt.”
“Ik wil even alleen zijn, Adriaan.” Als er iemand was die hij geen klap wilde verkopen, was het Adriaan wel.
“Goed, morgen dan?”
“Ja, morgen.” Tot zijn opluchting ging Adriaan weg.
Gadeck haastte zich om de koning te bevrijden. Walter had gezegd dat hij er erg aan toe was, maar nu zag hij pas hoe erg.
“Charlotte…”
“Walter is bij haar, we halen jullie hier weg.”
“Is Walter uw schildknaap? Hij zei dat ik moed moest houden, dat u zou komen…”
“Ja.” Echt iets voor Walter om zich uit te geven voor schildknaap. Het was beter zo. De koning had waarschijnlijk meer vertrouwen in een ridder dan een schurk. Gadeck ondersteunde de koning terwijl ze zich door de gangen haastten.