S&M 26

De rest van de dag brachten Gadeck en Walter door met het verzamelen van informatie. Gadeck beklom de toren waar Charlotte gevangengehouden werd. Door de deur heen schold ze hem uit voor al wat lelijk was, maar in ieder geval was ze bij bewustzijn.
Tegelijkertijd ging Walter een kijkje nemen in de kerkers. Naar eigen zeggen omdat hij nauwelijks kon geloven dat de koning werkelijk gevangengenomen was. Achteraf kon hij Gadeck vertellen dat de sleutel nog steeds op dezelfde plaats hing, maar dat de koning misschien niet in staat was om zelf te lopen. Gadeck zorgde er ook voor dat iedereen wist dat hij terug was en dat Walter bij hem hoorde. Ranon keek de hele tijd door zijn ogen mee en toen de avond viel, hadden ze een plan uitgedacht.

Gadeck klopte op Arnulfs deur.
“Wat moet je?”
“Ik wil de prinses een bezoekje brengen. Ik heb haar nog wat te zeggen over haar ontsnappingspoging.” Arnulf keek hem een paar ogenblikken schattend aan.
“Je doet maar.”
“Dank u, dan heb ik wel de sleutel nodig.” Een ogenblik later kreeg hij hem toegegooid. Walter stond hem op te wachten.
“En?” Gadeck liet hem de sleutel zien. Alsof er niets aan de hand was, liepen ze naar de toren. Voor Charlottes deur stond een wachter. Gadeck liet hem de sleutel zien.
“Arnulf heeft me gestuurd om haar wat gehoorzaamheid te leren.” De man knikte en ging opzij. “Je hoeft niet te blijven. Ik kan haar wel aan.” Vanachter de deur weerklonken scheldwoorden.
“Dit wil ik echt niet missen.” Gadeck vloekte inwendig. Hier had hij geen rekening mee gehouden.
“Wow, dat is een mooi zwaard. Hoe komt u daaraan?” vroeg Walter.
“Afgepakt van een van die idiote riddertjes hier. Ik heb…” Verder kwam hij niet. Gadeck gaf hem een harde klap op zijn achterhoofd. De man zakte bewusteloos op de grond. In een mum van tijd had Gadeck hem geboeid en een prop in de mond gestoken.
“Dat was geniaal van je.”