``220``

Ik bekijk ze terwijl Dean en Sam naar de impala rennen, ik zorg ervoor dat het alarm wat later af gaat zodat ze zeker weten weg kunnen komen en ren dan naar Deacon. Gelijk stop ik als ik zie dat de FBI er is.
“shit…” hij mag me niet zien, ik was onbekend voor hem en dat moest ik blijven ook, zo relaxed mogelijk loop ik terug naar de badkamer waar Dean en Sam door ontsnapt waren. Niet veel later komt Deacon opeens binnen.
“wat is er gebeurt?” hij zucht diep
“ze zijn onderweg naar Dean en Sam” gelijk voel ik mijn hart vallen.
“maar ze zouden er nu al moeten zijn en al bijna klaa-“ iets snijd me de adem af. De klok stopt opeens en de lichten beginnen te flikkeren. “Deacon… ren.”
Hij kijkt wat verbaast naar me maar dan doet wat ik zeg. De zuster verschijnt voor me en ik stap gelijk weg. Ze volgt me snel. Voor ik iets kan doen slaat ze me hard tegen de spiegel die breekt. Een paar stukken snijden door mijn broek als ik op de grond val. Zo snel ik kan probeer ik weg te kruipen maar ze blijft me volgen.
“je hebt ze laten gaan” gromt ze terwijl ze haar hand op mijn borst heeft. Mijn zicht begint langzaam naar zwart te vagen en ik voel de angst opeens naar boven komen. Zou ik dood gaan…?