O14 | Dae

Die is behoorlijk moeilijk, aangezien ik hier op een aantal verschillende manieren tegenaan kijk. Ik wil eerst even vermelden dat ik dit verhaal al een stuk langer in mijn hoofd heb dan zijn voorganger, dus het is niet noodzakelijk die te lezen omdat hij voornamelijk opbouw bevatte naar dit verhaal. Als je de langzame weg naar haar duister-wordend-heid wil lezen, raad ik je aan om mijn Hobbit-story Undómë te lezen. Omdat dat wel al een aantal hoofdstukken telt, heb ik er alle begrip voor dat je die niet wil lezen (ik zou er zelf ook niet aan beginnen, lol) dus onder de spaties heb ik een samenvatting. Voor de lezers van Undómë (of Darkness Beckons), dit wijkt deels af van dat verhaal omdat ik hier de originele verklaring voor ga geven, en niet degene die ik in de uiteindelijke versie van DB heb gebruikt, hoewel die ook op dit verhaal aansluit.



Dus. Aya Faënonighean is voortgekomen uit een - zoals Ashtonator het graag noemt - een one night stand tussen een elfenhoer en een tot nu toe onbekende mens. Het kan zijn dat ik in een van de vorige hoofdstukken een hint heb gegeven wie, maar ik ben nu even te tam om dat op te zoeken. Ondanks haar twijfelachtige afkomst besloten de elfen van Mithlond om de halfelf in hun gemeenschap op te nemen en op te voeden.
Al gauw werd het kind gedumpt bij een elf die niet echt veel om het vreemde meisje gaf. Kleine Aya ontsnapte vaak uit het huis waar ze ondergebracht was en liep dan weg. Op één van deze tochten kwam ze een man tegen, die beweerde dat hij haar vader kende. Omdat hij er behoorlijk eng uit zag was Aya bang en brak ze zijn arm. Ze was toen tien jaar.
Vanaf dat moment bekeken de elfen van Mithlond haar met andere ogen. Al snel werd duidelijk dat ze buitengewoon sterk was, wat de elfen beangstigde. Ze probeerden haar zoveel mogelijk overal buiten te sluiten, terwijl de elfenheer Círdan haar grondig onder de loep nam om te zien of ze misschien zou kunnen worden ingezet als wapen.
Natuurlijk raakte Aya uiteindelijk in haar puberteit - ze is ten slotte half mens - en zette ze zich hiertegen af. Ze zwierf rond buiten de elfengemeenschap, in de naburige mensendorpjes en kwam daar een mensenmeisje tegen, Vean die er net zo oud uit zag als zij. Ze raakten bevriend, ondanks het feit dat de andere elfen hun vriendschap maar niets vonden en de jaren vlogen voorbij. Aangezien Vean menselijk was, hadden deze vat op haar en stierf ze uiteindelijk. De elfen besloten dat het tijd was om in te grijpen en probeerden Aya van Veans lichaam weg te houden.
Aya raakte hierdoor erg van streek en liep weg, ze besloot om naar Rivendel/Imladris te gaan omdat dat gebied geregeerd werd door een halfelf. Maar ze vond de toegangsweg naar Rivendel niet, en belandde dus in de Nevelbergen/Hithlaigin, waar ze Saurons geest, de Duistere, Fluisteraar tegen kwam.
En na enkele jaren van spartelen en tegenstribbelen, omarmde Aya uiteindelijk het duistere in zichzelf. En dan gaat dit verhaal ongeveer van start.