Hoofdstuk 9- De arena in/ het bloedbad

Ik had afscheid genomen van Bloeme. Het was best zielig, maar ik moest gaan. Ik zag nu wel haar wond die over haar gezicht loopt. Het is een litteken. Vaak verbergt ze het met make-up zodat het niet opvalt. Hij loopt tussen de ogen, langs haar neus door en eindigt op haar wang. Ze zou altijd herinnerd worden aan de grote finale van de Hungergames, waar ze met een beroep uit 1 moest vechten. Bloeme kilde hem eerst, maar de tribuut wist zich los te maken en bewerkte stevig haar gezicht met een scherp, puntig mes.
Ik loop naar de buis. ''Je kunt het'' zegt mijn stylist Hida. Ik knik. Even kijk ik met grote ogen als het sluit. Dan word ik met een lage snelheid naar boven gelift.
Nu sta ik in de arena. Ik zit midden in een Bloemenweide. Ik kijk om me heen. Rechts van mij staat een twaalfjarige. Links van mij staat Emely. Ze staat sluw te kijken naar de spullen. Ik wissel een blik met de beroeps. We kijken elkaar goedkeurend aan en knikken. De teller gaat af.
10.9.8.7.6. Ik ga klaar staan.5.4.3.2.... Giovanny en Lena zitten waarschijnlijk samen te kijken naar de tv. Ik weet dat ook Bloeme geconcentreerd kijkt. Ik moet dit winnen...1! De gong gaat. Ik ren meteen naar de dichtstbijzijnde rugzak. Ik gris gauw een mes eruit en trek het dan aan. Ik ren naar de Hoorn Des Overvloeds toe. Een 17jarige tribuut probeert mij te doden met een hakbijl. ''Gaat je niet lukken vriend'' zeg ik. Mijn mes belandt met volle snelheid in zijn hart. De tribuut valt neer. Gauw trek ik het mes eruit en ren verder. Weer verschijnt er iemand op mijn pad. Ik kijk de 18-jarige meid geergerd aan... Serieus? Ik kom uit 12 en daarom denkt iedereen mij aan te kunnen? De tribuut springt naar me toe en duwt me tegen de grond. Ik slaag erin haar een vuist tegen haar neus te geven. Ze gilt even. Zodra ze de controle verliest slaag ik erin haar tegen de grond te duwen. ''En jij dacht dat je mij aankon? Zo eentje van 12 he? Maar het viel tegen he? Awwhh niet zo sip, ik laat je sterven in een snelle dood'' zeg ik sluw. Ze krijst. "Nee! Nee! Spaar me!'' krijst ze. Die kan hard gillen! ''Kan het nog harder?'' vraag ik geirriteerd. Ik steek mijn mes in haar maag. Ze kreunt. Daarna kijken de tribuut haar bruine ogen naar een punt. Ze is dood. Ik trek het mes uit haar maag. Ik zie Emely tevreden kijken. Ik ren verder. Ik heb mijn bestemming bijna bereikt. Ik ren nog harder. Ik sta nu bij de Hoorn Des Overvloeds. Ik pak 6 werpmessen. Ik kijk of er meer zijn. ik zie wat zwaarden, maar die boeien me niet. dan maak ik een kist open. Ik kijk er tevreden naar. Hier zitten nog 6 werpmessen in. gauw gris ik ze eruit en duw ze in mijn tas. Ik hou de mooiste vast. Er zitten patronen in gegrafeerd. Mijn vingers strijken er overheen. Ik zie een 15 jarige jongen met een hakbijl naar Scott lopen die niks in de gaten heeft. De donkere tribuut houdt z'n hakbijl in de lucht. Gauw geef ik mijn favoriete mes een gooi. Het vliegt met volle snelheid door de lucht. Mijn mes belandt in het midden van zijn rug. Hij valt neer met de scherpe kant van de bijl in de grond geslagen. Er komt bloed. Scott kijkt geschrokken om. Zijn blauwe ogen staren verbaast naar het mes. Dan kijkt hij naar me en weet dat ik hem heb gered. Ik knik naar hem. Ik ren naar de dode tribuut toe en trek het mes eruit. Er spettert nog wat bloed. Fin heeft een boog te pakken en schiet een 18-jarige uit 3 neer.
Donna laat een 12 jarige jongen vallen. Emely en Scott staan er naast. ''Wil je je rugzak terug?'' Zegt Scott spottend. Ik ga er naartoe. De jongen knikt. ''Pak m dan''. De jongen springt ernaar maar Scott houd hem te hoog. ''Pak je m nog?'' Opnieuw springt de jongen. ''Oee je had hem bijna, maar ach, probeer het maar eens van me af te pakken!'' lacht Scott. Emely en Donna schieten in de lach. ''Selena, lach eens! Waarom altijd zo serieus?'' grapt hij. Er ontsnapt wel een klein lachje. Het is wel grappig, maar toch wel zielig voor die 12-jarige tribuut... Maar ik moet sluw en gemeen lijken zodat niemand me iets durft te flikken. ''Hee Scott! Hier!'' lach ik. Hij werpt de tas, sluw lachend naar me toe. ''Ahahah, kleine kinderen he? Denken dat ze allen zullen krijgen wat ze willen!'' Ik klink heel spottend. De andere schieten in de lach. Fin komt er ook bij staan. Hij vind dit ook best grappig. ''Geef hem terug! Nu!!'' het jongetje klinkt woedend. ''Awwhh krijg je je zin niet? Kleine kindjes mogen niet schreeuwen! Niet huilen he?'' Ik ben spottend en overdreven aan het imitatie-huilen. Dan gooi ik de tas naar Donna. De jongen springt naar haar toe maar ze houdt de tas in de lucht en ontwijkt hem door een draai. ''Hoe heet je?'' vraagt ze. ''Luke en geef die tas terug'' roept hij ongeduldig. Donna gooit de tas over naar Finn. ''Genoeg!'' schreeuwt de tribuut. Hij geeft fin een vuist in z'n maag. Finn schrok van die reactie en Luke wist zijn tas te pakken te krijgen. ''Hahahah Finn! Een 12 jarige is je te slim af geweest!'' ze buldert van het lachen. Finn kijkt onbehaaglijk Emely haar kant op. Ze kan best scherpe reacties geven. Het jongetje wilt net wegrennen, maar Finn is hem te snel af. Hij houdt hem vast bij z'n capuchon. Hij smijt agressief Luke's rugzak tegen de grond en draait dan z'n nek om. Er klinkt een kanonschot. Dan nog een. Ik tel ze. 9 doden...