W44

De volgende dag riep Faragonda Layla op haar kantoortje, zonder dat de andere Winx het in de gaten hadden, ze hadden zich allemaal wat verspreid over Alfea. Bloom was met Laetitia en Roxy aan het praten, Flora en Stella waren samen iets gaan doen en Musa zat bij Tecna.
“Wat is er?”, vroeg Layla aarzelend. Ze was het niet gewend apart geroepen te worden.
“Ga zitten, Layla”, zei Faragonda vriendelijk.
“Is er iets op Andros of met Nabu of...?”, vroeg Layla angstig. Faragonda schudde haar hoofd.
“Voor zover ik weet is daar alles in orde. Het gaat om Bloom.”
“Oh. Waarom, waarom roept u mij dan precies?”
“Ik had ieder van jullie kunnen roepen, ik kwam jou gewoon toevallig alleen tegen”, zei ze met een glimlach. “Al is het misschien wel beter als je oppast tegen wie je het allemaal zegt, ik denk niet dat het handig is als Bloom het hoort voor ze terug hier is. Als jullie niet naar Red Fountain zouden gaan, had ik het misschien helemaal niet gezegd.”
“Wat is er dan?”, vroeg Layla.
“Ik wil dat je haar wat in het oog houdt, Layla. Zie je, met die feeksen, ik heb nooit eerder geweten dat Bloom wraak wilde nemen, behalve dan soms op de Trix, maar dat is iets anders. Zij zijn zo’n beetje jullie aartsvijanden. Maar verder ging het haar altijd in de eerste plaats om beschermen, niet om straffen.”
“U bedoelt dat Bloom die feeksen niet wou vrijlaten?”, vroeg Layla zacht. Faragonda knikte.
“Misschien maak ik me zorgen om niets en was ze gewoon erg geschrokken, maar voor de zekerheid…” Layla knikte begrijpend.
“Ik zal er op letten”, beloofde ze.
“Fijn. Het is niet dat ik denk dat ze, nou ja, verkeerde dingen gaat doen, maar ik neem liever het zekere voor het onzekere.”
“Natuurlijk.” Layla stond op. “Het komt in orde, Faragonda, maak u maar geen zorgen. Als er iets is, laat ik het wel weten.”
“Fijn, dat is dan afgesproken.”