011
Charlotte Braun
Een rilling kwam mijn lichaam tegemoet. Angstig staarde ik naar het pistool, wat op mij gericht was. Dit was de eerste keer dat mijn lichaam beefde van de angst. Nog nooit was ik zo bang geweest als nu. Ik kon enkel naar het pistool staren. “Dit is dat meisje waar ik het over had.” Zuchtte Justin. Ik keek hem niet aan. Nog steeds had ik mijn blik gevestigd op de pistool. Misschien was er iets in mij bang, dat wanneer ik wegkeek de trekker over werd gehaald. Een jongen liep naar me toe en knielde voor me neer. Hij zat korte zwarte haren en zijn gespierde armen zaten vol met tatoeages.
“Hoe heet je?” fluisterde hij kil in mijn oor. Ik opende mijn mond en wilde mijn naam uitspreken. “Ik vroeg je wat!” schreeuwde hij nu in mijn oor. “Charlotte Braun.” Fluisterde ik. Mijn blik viel op Justin. Hij stond overeind en legde wreef zijn hand over zijn gezicht heen. “En Charlotte Braun, wat doe je hier?” Voordat ik een woord kon zeggen, was Justin me al voor. “Zoals ik al zei probeert ze mij en Khalil in de gaten te houden en is ze ons achtervolgt, terwijl ik zei dat ze dat niet had moeten doen.” Hij keek mij aan. Zijn blik was ijskoud.
De jongen gaf me een harde stoot waardoor ik op de vloer lag. Hij stond weer op en vestigde zijn blik op het groepje. “Over anderhalve week wil ik dat alles afgehandeld is.” Hij wenkte zijn twee vrienden en het drietal verdween uit mijn zicht. Ik sloot mijn ogen om rustig te worden, maar het wilde niet helpen. Ik stond op maar voordat ik het wist knalde ik met een klap op de grond. “Wat haal je in je hoofd!” Het was Justin die nu aan het schreeuwen was. “Ik had je gezegd niet met onze zaken te bemoeien! – Moeilijk hé? – Wauw, hoe achterlijk kun je zijn, heb je dan niet door watvoor problemen jij veroorzaakt! Achterlijk wijf!” Een traan verliet mijn ooghoek maar ik wreef hem maar al te gauw weg. Justin schreeuwde nog meer woorden naar me toe, maar ik had geen kracht meer om naar hem te luisteren. 'Fuck' was het enigste wat ik kon denken.
Een rilling kwam mijn lichaam tegemoet. Angstig staarde ik naar het pistool, wat op mij gericht was. Dit was de eerste keer dat mijn lichaam beefde van de angst. Nog nooit was ik zo bang geweest als nu. Ik kon enkel naar het pistool staren. “Dit is dat meisje waar ik het over had.” Zuchtte Justin. Ik keek hem niet aan. Nog steeds had ik mijn blik gevestigd op de pistool. Misschien was er iets in mij bang, dat wanneer ik wegkeek de trekker over werd gehaald. Een jongen liep naar me toe en knielde voor me neer. Hij zat korte zwarte haren en zijn gespierde armen zaten vol met tatoeages.
“Hoe heet je?” fluisterde hij kil in mijn oor. Ik opende mijn mond en wilde mijn naam uitspreken. “Ik vroeg je wat!” schreeuwde hij nu in mijn oor. “Charlotte Braun.” Fluisterde ik. Mijn blik viel op Justin. Hij stond overeind en legde wreef zijn hand over zijn gezicht heen. “En Charlotte Braun, wat doe je hier?” Voordat ik een woord kon zeggen, was Justin me al voor. “Zoals ik al zei probeert ze mij en Khalil in de gaten te houden en is ze ons achtervolgt, terwijl ik zei dat ze dat niet had moeten doen.” Hij keek mij aan. Zijn blik was ijskoud.
De jongen gaf me een harde stoot waardoor ik op de vloer lag. Hij stond weer op en vestigde zijn blik op het groepje. “Over anderhalve week wil ik dat alles afgehandeld is.” Hij wenkte zijn twee vrienden en het drietal verdween uit mijn zicht. Ik sloot mijn ogen om rustig te worden, maar het wilde niet helpen. Ik stond op maar voordat ik het wist knalde ik met een klap op de grond. “Wat haal je in je hoofd!” Het was Justin die nu aan het schreeuwen was. “Ik had je gezegd niet met onze zaken te bemoeien! – Moeilijk hé? – Wauw, hoe achterlijk kun je zijn, heb je dan niet door watvoor problemen jij veroorzaakt! Achterlijk wijf!” Een traan verliet mijn ooghoek maar ik wreef hem maar al te gauw weg. Justin schreeuwde nog meer woorden naar me toe, maar ik had geen kracht meer om naar hem te luisteren. 'Fuck' was het enigste wat ik kon denken.
Reageer (3)
We want more! We want more! Hallo Justin bescherm haar liever denk nfiet dat scoot zo blij is als ze straks dood is
1 decennium geledenZe probeert alleen maar te doen wat Scoot haar vroeg ocharm
1 decennium geledenArme Charlotte
1 decennium geleden