Hoofdstuk 8

''Moonpaw! Wakker worden! Speedtail en Lionwind gaan ons testen op jagen!''. Moonpaw draaide zich kreunend moe om. ''Laat me.'' Zei Moonpaw halfslapend. ''Wakker worden!'' Riep Sprucepaw in haar oor terwijl hij met nat mos in haar gezicht wreef. ''Hé!'' Riep Moonpaw verondwaardigd terwijl ze rechtop ging zitten. Sprucepaw barstte in lachen uit. ''Je had je gezicht eens moeten zien!.'' ''Oh ja?'' Zei Moonpaw verondwaardigd. ''Kijken of ik jouw gezicht ook nog eens zo zal zien!'' Moonpaw pakte op haar beurt het stuk mos en wreef in zijn gezicht. Toen barstte de twee in lachen uit. ''Kom we gaan naar Speedtail en Lionheart.'' Zei Sprucepaw. Moonpaw keek de jonge leerling even aan en zei toen: ''Zeg je bent me veel goedgezinder dan gisteren?'' Sprucepaw haalde zijn schouders op. ''Ach, stemmingswisseling.'' Moonpaw gaf hem een vriendschappelijke por in zijn zei: ''Dan hoop ik maar dat dat je stemmingswisseling was!'' ''Ja hoor!'' Zei Sprucepaw sarcastisch. Toen liepen de twee het leerlingenhol uit onderweg naar Lionwind en Speedtail. Hun zaten al te wachten op hun leerlingen. Lionwind zag hen aankomen en liep naar hen toe. ''Volg ons maar het kamp uit.'' Zei hij. Met z'n vieren trokken ze het kamp uit, het frisse loofbos in. De bomen wiegden zachtjes heen en weer op het constante ritme van de wind. Verscheidene bladeren waren al van de bomen gevallen en op de aarachtige ondergrond terrecht gekomen. Het was prachtig om te zien hoe alle kleuren door elkaar staken. Rood,Bruin,Groen,Geel... Toen hief Lionwind zijn kop op om het woord te nemen. ''Het is nu bladval en over een tijdje is het bladkaal. Ik wil dat jullie ondanks de krakende bladeren jullie jachttecknieken laten zien. Moonpaw, jij gaat richting de Moonwaterfall en jij Sprucepaw, gaat richting de trainingskuil. We zullen jullie in het geheim soms in de gaten houden. '' ''Dus doe maar extra goed je best.'' Voegde Lionwind en gijnig aan toe. Moonpaw knikte begrijpend en draafde richting de Moonwaterfall, tot ze daar bijna was aangekomen. Plots trok een piepje haar aandacht. Ze draaide zich voorzichtig om en zag daar een dikke woelmuis. Een makkelijke prooi, maar voedzaam. Daar zouden Speedtail en Lionwind vast blij mee zijn!. Moonpaw zakte in jachthouding en sloop naar de woelmuis toe. Pas toen het diertje doorhad dat er iets niet klopte besprong Moonpaw hem en doodde het met een snelle beet. Moonpaw begroef de woelmuis om later weer op te halen. Plots trok een vreemd geluid Moonpaws aandacht, Een zwak geritsel in de bosjes, voor een kitten onmogelijk te horen, maar een goed getraint oor kon het. Moonpaw rook katten, maar niet van een clan. Ze snoof de lucht diep in en rook een wat oudere kater, en een jonge poes. Wat deden deze op Moonclangebied? Ze roken niet als poesiepoezen. Dit waren eenlingen! In een luide grauw sprong Moonpaw in de bosjes en raakte een zwarte vacht hard in zijn zij. ''Wraw!'' Klonk een verraste miauw. Moonpaw kreeg een klap met zijn poot tegen haar gezicht terug. Bloed zwelde op onder haar rechteroog tot haar neus. Plots herkende Moonpaw een zwarte lange vacht net als zeizelf. En de vlammende gele ogen vol moed en kracht. Was dit de kat waar Seastar het over had? Was dit haar vader? ''En wat is het toch schattig dat jij ons durft aan te vallen. 2tegen 1, Je wist het wel. Maar je probeerde je clan te verdedigen. Met moed en loyaliteit.'' Moonpaw zette haar haren overeind ondanks het besef van haar mogelijke vader. ''Jij bent Whisper is het niet?'' De zwarte kater zijn ogen twinkelde even verrast, Maar werden toen weer scherp. ''Ja, en dit is Sun.'' Zei de zwarte kater en wees met zijn staart naar een jonge poes, Grijze vacht met gele ogen, met minstends evenveel moed als die van Whisper. ''Wat brengt jou hier?'' Vroeg Whisper. ''Dat kan ik beter aan jou vragen.'' Siste Moonpaw. ''Oké jij wint, Ik ben op zoek naar mijn verloren dochter, en mijn liefde.'' Een ijskoude rilling schoot over Moonpaw haar rug. ''Ik ben al heel mijn leven bezig met wie mijn echte ouders waren...'' Zei Moonpaw. Whisper keek haar verbaast aan. ''Heb jij die niet dan?'' Moonpaw schudde koortsachtig van nee. '' Ik ben grootgebracht door mijn pleegmoeder Silverpelt. Ze zei dat ik ben gevonden bij de Moonwaterfall, en dat ik zo aan de naam Moonpaw kom. '' Whispers ogen werden troebel van pijn en verdriet. ''Moon..'' Fluisterde hij zachtjes. ''Wat?'' Zei Moonpaw verbaast. Whisper liep zonder enig teken van vijandschap op haar af en gaf haar een lik over haar oor. ''Moon... Na al die manen heb ik je weer teruggevonden... Ik ben het, je vader.'' Moonpaw keek haar vader een en drukte haar neus in zijn vacht. ''Pap,ik wist wel dat jij het was.'' Whisper wenkte met zijn staart dat het poesje Sun moest komen. ''Moon, Dit is je Tweelingzus Sun.'' Moonpaw liep naar Sun toe en ging tegenover haar zitten. ''Toen wende ze haar kop weer richting Whisper, ''Weet jij wie mam is?'' Whisper schudde met zijn hoofd van ja. ''Mindhoney van de Lynxenclan, we zoeken hun kamp.'' Moonpaws ogen werden groot en ze sprong een paar staartlengtes achteruit. ''Mindhoney?! Zei is commandant van de Lynxenclan!'' Whisper kromp ineen. ''Het maakt mij niets uit van welke clan ze komt,ik houd van haar!'' Moonpaw herinnerde zich het verhaal van Windpaw zijn moeder. Hoe erg ze had gehouden van een Poleclankater en was vertrokken. ''Ik begrijp je.... Pap'' Zei Moonpaw. Het was een vreemd gevoel, een soort brok in haar keel bij het besef dat ze voor haar vader en tweelingzusje stond. En nu wist ze ook nog eens wie haar moeder was? Moonpaw voelde een tinteling door haar buik. Ze voelde dat er iets ging gebeuren wat niemand ooit voormogelijk had gehouden...