A ranger/traitor 216

“Zeg eens Miko, heb je kroonprinses Cassandra en prins Arnaut ooit gezien?” vroeg Halt eens ze buiten gehoorsafstand waren.
“Euhm, mijn vader heeft me een keer meegenomen toen ze baron Arald een bezoek brachten, maar toen heb ik hen alleen uit de verte gezien.” Hij vroeg zich af waarom Halt dat wilde weten.
“Dat verklaart een hoop. Je voelde je niet echt op je gemak in gezelschap van de koningen, nietwaar?” Miko voelde hoe hij rood werd.
“Niet echt nee. Ik heb zelfs de baron nog nooit ontmoet.” Haviks grinnikte.
“In ieder geval sta je op goede voet met de twee meest beroemde grijze jagers. Dat is al een begin.” Nu Haviks dat zo zei, bedacht Miko dat hij zich veel beter op zijn gemak voelde bij Halt dan de laatste keer dat hij hem gezien had. Na lange tijd gevangen gezeten te hebben op een wolfsschip, was hij gewoon ontzettend opgelucht geweest om weer een bekend gezicht te zien.
“Je zit toch stevig in het zadel, Miko?” Miko staarde de oude grijze jager aan. Hij had geen flauw idee welke kant dit gesprek uitging.
“Ja, waarom?” Halt grijnsde en Miko voelde zich onbehagelijk worden. Hij klemde zijn knieën steviger rond zijn geleende paard.
“Oh zomaar,” antwoordde Halt luchtig. Te luchtig… Zijn grijns werd breder. “Dan weet ik zeker dat je niet van je paard dondert als ik je vertel dat onze vriend Haviks hier, in werkelijkheid prins Arnaut is, ridder van het Eikenblad en echtgenoot van kroonprinses Cassandra. Miko draaide in het zadel om naar prins Arnaut te kijken en in zijn haast donderde hij bijna echt van zijn paard.
“Ik… Ik had geen idee, hoogheid.” Prins Arnaut lachte.
“Laat dat hoogheid-gedoe maar achterwege. We zijn hier niet in Araluen. Trouwens behalve Sean, hoeft geen van de koningen te weten dat ik hier ben.”
“Maar aangezien er tussen die boogschutters van je, toch wel minsten een iemand zal zitten, die zijn eigen prins herkent, konden we je maar beter inlichten. Het maakt niet zo’n goede indruk als een grijze jager van zijn paard valt.” Dit gezegd hebbende spoorde Halt zijn paard tot grotere spoed aan. Miko volgde en hoopte dat het in het donker niet op zou vallen hoe rood zijn wangen zagen.