014. Cilia

Wilt Cilia de Vos zich melden in mijn kantoor klinkt het door de luidspreker. Met een rood hoofd sta ik op. Ik voel de ogen van mijn klasgenoten in mijn rug prikken. Normaal schaam ik me dood op zo'n moment maar nu... ik kan alleen nog maar denken aan gisteren. Zijn ze er achter gekomen? Wat gaan ze nu doen? Word ik geschorst? ZIT IK DAN THUIS BIJ MIJN OUDERS?! MAG IK DAN NIET MEER ZWEMMEN?!! heel rustig loop ik het lokaal uit. Niet te veel na denken. Gewoon doen. Ik loop de gangen door en dan sta ik voor het deurtje. Ik haal nog even diep adem. Ik ben nog nooit binnen geweest bedenk ik me. Misschien heeft iedereen wel gelijk. Ik ben te braaf, maar dat gaat veranderen. Ik word brutaal!Met die gedachte open ik de deur en ik stap naar binnen.
Het eerste wat ik zie is een groot raam met een bureau ervoor. Achter het bureau zit iemand in een stoel. 'WACHTEN, IK KOM JE WEL HALEN!!' 'oh' met een rood hoofd doe ik de deur weer dicht. Brutaal zijn is moeilijker dan ik dacht. Hoe doen Charlotte en Carly dat toch? Ik krijg meteen een rode kop als ik al kritiek krijg. Ik kijk om me heen. Ik sta een beetje nutteloos voor de deur. Naast de deur staat een stoeltje. Ik ga erop zitten. Eigenlijk zit dit best wel comfortabel. Ik pak mijn mobiel uit mijn tas en ik open instagram. Er verschijnt een foto van een meisje van vroeger in beeld. Ik scroll iets naar beneden en zie 537 likes staan. Zou ik ook zoveel likes kunnen krijgen? Ik begin een beetje te scrollen en dan zie ik die foto staan. Carly in een rood jurkje, in de armen van... hem. 'Nee nee nee, waarom? HIJ IS VAN MIJ' opeens vraag ik me af waarom ik Carly nog niet heb geblokkeerd. Met een paar clicks is het geregelt. Zo. Denk ik tevreden. Die bitch kan me niet meer jaloers maken. Maar diep in mijn hart weet ik dat dat niet klopt. En dat dat rode jurkje haar zo goed staat helpt ook niet echt. 'Waarom is carly zo perfect?'

'Hoe was het op school, schat?' Mijn moeder staat in de deuropening. Volgens mij valt het wel mee. Ze heeft maar éen wijntje op. Mijn vader is àltijd stomdronken, maar mijn moeder kan ook nuchter zijn als ze er zin in heeft. 'Oh, zo als altijd.' Misschien een heel klein leugentje om best wil. De directeur heeft me in ieder geval voor zijn kamertje laten zitten. Tot 4 uur dan, toen was ik uit. Ik kan er niks aan doen, maar ik begin te glimlachen. Als dat niet brutaal was.. 'wat is er je staat daar als een idioot te lachen.' En.. bedankt mam. 'Niks, wat gaan we eten?' Probeer ik het gesprek te veranderen. 'Kook jij vanavond, schat''ik moet altijd koken.' 'JIJ MAG OOK WEL EENS WAT IN HET HUISHOUDEN DOEN, HOOR' 'WAT VOOR HUISHOUDEN JULLIE. DOEN. HELE. MAAL. NIKS. IK DOE AL HET WERK.' met die woorden loop ik boos de trap op, mijn kamer in en ik plof op het bed neer. Dan barst ik in huilen uit. Fijn, nu heb ik met bijna iedereen ruzie. Het is niet eerlijk.