001

Huilend lig ik in bed. Ik zie mijn moeder weer voor me, helemaal bleek met haar handen gevouwen, liggend in haar grafkist. Het was de laatste keer dat ik haar kon zien... Daarna ging de deksel erop. Ik schreeuwde dat ze niet weg mocht gaan, dat ik haar niet kon missen. Ze was alles voor mij. Nu is ze voorgoed weg.
Tenminste, fysiek dan. Ze blijft voor altijd in mijn hart. Tranen vol herinneringen stromen over mijn wangen. Ja, de begrafenis was de moeilijkste dag van m'n leven. Ik woon nu sinds 2 dagen in een pleeggezin. Mijn vader heb ik nooit gekend. Ik heb wel eens van mijn moeder gehoord dat hij in Amerika woont, maar dat is dan ook het enige wat ik over hem weet. Mijn pleegouders zijn gelukkig wel heel aardig. En wow, wat is dit huis groot! Mijn oude kamer past ongeveer 3 keer in deze! Echt niet normaal. Morgen is trouwens mijn eerste dag op mijn nieuwe school. Ik heb er eigenlijk wel zin in, maar stiekem ben ik wel een beetje zenuwachtig. Ik voel dat mijn tranen inmiddels alweer een beetje opgedroogd zijn. Ik pak de afstandsbediening van mijn radio en zet zachtjes muziek op. Daarna val ik rustig in slaap.

Een piepend geluid maakt mij wakker. Ik kijk op en zie dat het half 7 is. Tijd om op te staan. Ik pak mijn kleren en loop naar de badkamer.
Daar kleed ik me uit en stap onder de douche. Warme waterstralen stromen over mijn lichaam. Heerlijk dit. Na 5 minuten stap ik weer onder de douche weg en maak me verder klaar in de badkamer. Daarna loop ik naar beneden waar mijn pleegvader de krant zit te lezen. Hij kijkt op. "Goeiemorgen Jessie." "Goeiemorgen." Antwoord ik. Ik ga aan tafel zitten en smeer brood. "Een beetje zin in vandaag?" Vraagt hij. Ik knik. "Ben alleen wel een beetje zenuwachtig." "Ja, dat snap ik." Er valt een ongemakkelijke stilte. Snel pak ik mijn brood in en doe mijn jas en schoenen aan. "Doei Jan!" Roep ik. Ik wacht niet op antwoord en loop de deur uit. Als ik mijn fiets heb gepakt ga ik naar school. Op naar een nieuwe toekomst...