A ranger/traitor 200

De kamer was eigenlijk veel te klein voor vijfentwintig enorme Skandiërs en Will, maar op de een of andere manier raakte ze er toch allemaal in. Er werd daarbij behoorlijk wat op tenen gestaan of stompen uitgedeeld. In elke andere situatie zou dat tot een hoop gevloek geleid hebben, maar vandaag hadden ze andere dingen aan hun hoofd.
Will legde zijn oor tegen de deur, maar aan de andere kant was het doodstil. Hij deed zijn mantel af, die zou alleen maar de aandacht trekken hier, en glipte de gang op. Niemand te zien. Hij wenkte Svengal die de deur een stuk verder opende, zodat hij ook naar buiten kon. Svengal wees naar links en Will liep verder de gang in. Volgens Svengal zouden met een weer als dit, alle Skandiërs zich in de Grote Hal verzameld hebben. Het was geen doen om de individuele kamers warm te houden. En als je toch niet naar buiten kon, was dat een reden om binnen een goed feest te houden, toch? Dat wilde niet zeggen dat ze het risico konden nemen dat er ergens nog iemand in bed lag. Dus iedere deur die ze langs kwamen, opende Will voorzichtig om er zeker van te zijn dat de kamer leeg was. Als er toch iemand was, zou die persoon hem hopelijk aanzien voor een bediende of een slaaf.
De eerste kamers waren echter verlaten en ondertussen stonden alle Skandiërs al in de gang. Will had voorgesteld om een paar man achter te laten in de kamer om de aftocht vrij te houden. Svengal had dat voorstel echter resoluut van de hand gewezen. Hij was niet van plan om zich terug te trekken. Will had geen poging ondernomen om op hem in te praten. Hij was zoiets net zomin van plan.