Hoofdstuk 34

‘Welkom terug’, zei de presentatrice, Angela, in de camera. Naast het podium stond Maroon te wachten totdat ze op mocht. Ze waren een week verder en vanochtend was ze aangekomen in Amsterdam. Ze droeg een leren jasje, een wit shirt met print, een gescheurde spijkerbroek en motorboots. Een deel van de tatoeages op haar onderarmen was zichtbaar. Angela draaide haar hoofd en keek haar aan. ‘Maroon Murray!’. Ze zette een glimlach op haar gezicht en liep het podium op. Het publiek klapte en juichte. Ze zwaaide even naar hen. Angela was opgestaan om haar een knuffel te geven.
‘Hoe is met je?’, vroeg ze. Beiden gingen ze op de bank zitten. Maroon sloeg haar benen over elkaar. ‘Goede, met jou?’. ‘Mooi, ja super’. Angela keek even de zaal rond, waarna ze zich weer tot Maroon richtte. ‘Even één vraag voordat we echt beginnen’. ‘Ja?’. ‘Ben je zenuwachtig voor morgenavond?’. Maroon schudde haar hoofd, denkend aan de twee pillen die in haar koffer zaten. ‘Nee, ik heb er vooral heel veel zin in’, antwoordde ze met een glimlach. ‘En kun je ons al wat vertellen over je optreden, of…?’. Ze lachte. Nep. ‘Nee, sorry, maar het moet wel een verassing blijven’. Angela knikte. ‘Dat snap ik, nou, dan gaan we verder’.
Haar blik ging naar een televisiescherm links van Maroon, die ook haar hoofd draaide. Op het scherm was een foto van haar te zien terwijl ze aan het optreden was. Haar mondhoeken trokken omhoog. Het zag er wel heel gaaf uit. ‘Allereerst, hoe kwam je daar? Dat is nooit helemaal duidelijk geworden’. ‘Nou, ik weet niet of iedereen de link al had gelegd…’, begon ze, waarna ze haar blik weer op Angela richtte. ‘Maar Rick Murray is dus mijn vader en toen Ruby een keelontsteking kreeg, dacht hij meteen aan mij’. Angela knikte. ‘Maar waarom pas toen er iemand anders nodig was? Waarom niet meteen al?’. ‘Omdat ik heel erg druk ben met motorsport, dus had ik daar geen tijd voor’. Het hele paniekaanval-verhaal liet ze maar achterwege. Angela glimlachte. ‘Ja, je rijdt heel hoog hoorde ik?’.
Op het scherm verscheen een foto van haar op haar motor. Ze kon zo niet meteen zien welke wedstrijd het was. Ze moest lachen. ‘Jullie hebben wel je best gedaan’, merkte ze op. Angela knikte. ‘Ja, dat zeker’. ‘Het doel is dat ik over twee jaar op de wereldkampioenschappen sta. Er moet nog wel heel veel gebeuren, maar daar werk ik wel naartoe’. Angela gaf haar een bewonderende blik. ‘Dat verdiend een applaus!’. Zij zelf en het publiek begonnen te klappen.
Maroon glimlachte. ‘Bedankt’. ‘Je kledingstijl’, zei Angela. ‘Ja?’. Op het scherm waren verschillende foto’s van haar te zien. ‘Want, wauw, wat zie jij er altijd stoer uit, zeg’. Maroon lachte. ‘Nou, dankje’. ‘Nee, maar echt, wat gaaf’. Angela ging met een hand over het jasje, de gescheurde broek en als laatste haar onderarm. ‘Hoeveel tatoeages heb je?’. Maroon haalde haar schouders op. ‘Ik heb geen idee meer, eigenlijk… Een stuk of dertig, veertig? Ik zou het niet weten, misschien wel meer’. ‘Dan nu even iets anders…’, begon Angela. Maroon trok een wenkbrauw op. Angela gebaarde dat ze even naar het scherm moest kijken.
Maroon draaide haar hoofd. Haar gezichtsuitdrukking veranderde. Er waren twee foto’s van haar en Harry te zien. Eentje bij het restaurant op hun eerste date. De tweede op het vliegveld van Sydney naar Melbourne. Beide hand in hand. ‘Dat…’, mompelde Maroon, waarna ze haar blik afwendde. Angela legde een hand op haar schouder. ‘Waarom zijn jullie uit elkaar gegaan?’. Maroon zuchtte. ‘Omdat hij vreemd ging’. Er kwamen een paar geshockte kreten uit het publiek. Maroon trok een mondhoek omhoog. ‘Ja, ik weet het…’. Angela zette een verbaasde blik op. ‘Wil je het vertellen?’. Maroon knikte. ‘Jawel’. Ze zuchtte nog een keer. ‘Een paar dagen geleden, voordat we naar de concerthal gingen voor ons laatste optreden, liep ik naar zijn kamer. Toen ik de deur open deed zag ik hem zoenen met iemand anders’. Angela wreef over haar schouder. ‘Niet meer…?’. ‘Het zag er wel behoorlijk intiem uit’, gaf Maroon toe.
Angela knikte. ‘Ken je haar?’. ‘Ja, dat is nog het ergste’. ‘Mag ik vragen… Wie?’. ‘Ruby’. Angela sloeg geschokt een hand voor haar mond. ‘Echt waar?’. Maroon knikte. ‘En het ergste is… Ik dacht… Ik dacht dat we echt vrienden begonnen te worden, weet je? Dat we echt een band kregen… En toen deed ze dit’. Ergens op het midden van de zin brak haar stem. Ze veegde een keer met een hand langs haar ooghoeken. Niet dat ze echt moest huilen, maar misschien dat het er op camera zo uitzag. ‘En… Wat deed je toen?’. ‘Ik schreeuwde dat ‘ie een klootzak was en dat ‘ie het wel kon vergeten. Toen ben ik naar de concerthal gegaan en na mijn optreden heb ik het eerste vliegtuig gepakt terug naar Phoenix’. ‘En Phoenix is waar je woont, toch?’. Maroon knikte. Angela wreef weer over haar schouders. ‘Dat is niet niks’. ‘Nee, ik ben ook echt heel teleurgesteld in hem, want ik dacht echt dat hij anders was. Ik ben wel is eerder bedrogen en ik wou het echt niet nog een keer meemaken…’. Ze ging nog een keer langs haar ooghoek. ‘… Maar ik had toch de verkeerde persoon uitgekozen’.
‘Aawh…’. Angela trok haar in een knuffel. ‘Het komt allemaal wel goed, meid, laat hem zien wat ‘ie mist’, moedigde ze Maroon aan, die knikte en glimlachte lichtjes. ‘Dat ga ik ook zeker doen’.