Hoofdstuk 13

Sarah

terwijl ik zat te luisteren bewoog mijn hand steeds naar de doos chocolaatjes en daarna weer naar mijn mond, maar opeens was het leeg, het karton voelde leeg en ik probeerde met mijn hand de zak met snoepjes te vinden, maar zodra ik daar eentje van had geprobeerd kwam ik erachter dat ik ze niet lekker vond, te weinig suiker.
'Hoe kwam je bij Ihmrad terecht dan?' Kyler gaf me een heel gevaarlijke blik, dus ik hield maar mijn mond. ook al had ik niets meer om me op te concentreren behalve het verhaal, dus moest ik mijn energie kwijt. Ze haalde even diep adem en probeerde haarzelf te kalmeren.
'Ik weet niet hoe ik ontstaan ben,' zei ze toen rustig. 'Ik weet niet hoe het Kyler gen werkt. Het hele idee achter het woord vondeling is dat je gevonden word en niemand weet waar je vandaan komt.' Het was even stil. 'Mag ik verder met mijn verhaal?' Ik knikte en maakte een gebaar dat ik mijn mond op slot deed en het sleuteltje weg gooide.
Die stilte duurde alleen niet lang, want toen vertelde ze dat haar broer haar had willen vermoorden en ik moest gelijk denken aan Lars.
'Nee! Het is jouw broer, een broer doet dat toch niet naar zijn zus, Lars zou dat nooit doen!
Jeetje, wat is er toen gebeurt?
Heeft hij je ergens geraakt?
Hoe ben je uit Ihmred gekomen?
Hoe ben je op aarde gekomen?
Ik vraag me af hoe het met Lars gaat, zou hij oké zijn?
Is er nog wat lekkers?
Waarom zit je zo boos te kijken?
Oké, ik stop al, als je me wat te eten en te drinken kan geven ben ik weer zoet.'
Kyler stapte met een zucht van het bed af en liep weg, ik dacht dat ik haar nog hoorde vloeken en grommen en het klonk als iets van: Waar kan ik in Lunares naam ducktape vinden?!'
Ik besloot voor mezelf de rest van het verhaal niets te zeggen, omdat ik Kyler niet inschatte als iemand die een grapje zou maken over mij met ducktape de mond snoeren. Ook wilde ik weten waarom ze mij had uitgekozen om mee te nemen, terwijl ze zich duidelijk ergerde aan me...