De 100e Hongerspelen - 318

“Iemand die niet opviel tijdens de opstand, maar ons wel geholpen heeft”, zei Adriënne.

“Shirley misschien”, opperde Carsta, naar haar medestyliste kijkend.
“Ik?”, vroeg Shirley stomverbaasd.
“Lijkt me een goed plan”, zei Toista.
“Mij ben je in ieder geval niet opgevallen”, mengde Pattie zich voor het eerst. “En ik heb van in het begin gemerkt dat hier iets gaande was, misschien wel eerder dan Snow zelf.”
“Je hebt inderdaad nooit iets opvallends gedaan, Shirley”, zei Katniss.
“En je was er van in het begin bij”, vulde Inne aan.
“Nou, euh, als jullie denken dat ik dat kan…”
“Daar ben ik van overtuigd”, zei Haymitch.
“Goed dan”, ging ze akkoord. “Moet ik jou dan ook op de hoogte houden, Katniss?”
“Graag, vooral als er zware straffen uitgesproken gaan worden.”
“Moet ik iedere rechtzaak doen dan?”
“Daar zeg je iets, dat is bijna onmogelijk”, zei Portia.
“Er zijn er zoveel”, vulde Inne aan.
“Dan moeten we nog iemand zoeken”, zei Katniss. Opnieuw keek iedereen het kringetje rond.
“Nou, als je niets tegen stylisten hebt, kunnen Barlow en Minne ook wel helpen”, zei Peli. “Ze waren er ook van in het begin bij en ik denk dat zelfs jullie Minne amper kennen, dus zij zal zeker niet zijn opgevallen.”
“Barlow wel, toen we iedereen gingen redden”, zei Gale.
“Dan kan hij alsnog de zaken doen die niets met dat voorval te maken hadden”, vond Haymitch. “Hij lijkt me de slechtste niet.”
“Goed, we zullen het hen vragen.”

“Waar had je mij nog voor nodig, Katniss?”, vroeg Peli.
“Ik wilde jou, Adriënne en Effie vragen om de boel te leiden, zo lang ik weg ben”, zei Katniss met een glimlach.
“Mij?”, vroeg Effie stomverbaasd.
“Ik kan wel iemand gebruiken die erg efficiënt werkt”, zei Katniss.
“Wauw, Katniss, bedankt, ik…”
“Geen dank”, zei ze met een glimlach. “Portia, Carsta en misschien die Amethyst...” Peli en Adriënne knikten, “kunnen misschien de aanklachten voor wie naar de rechtbank moet verzamelen en sorteren.”
“Oké”, stemde Portia in.
“En Inne, hou jij een oogje op de patiënten hierbinnen?”
“En op mij, veronderstel ik?”, merkte de dokter op. Hij zuchtte.
“U begrijpt toch…”, begon Katniss.
“Ik begrijp het volkomen, maar dat wil niet zeggen dat gevangen zijn leuk is.”
“Er zijn genoeg mensen die heel wat slechter af zijn dan u.”
“Weet ik, mijn schuld.” Hij schudde zijn hoofd. “Iedereen zou me compleet moeten verachten.”