Hoofdstuk 31

‘Dat meen je niet…’, bracht Luke ontzet uit. Maroon keek uit over de stad. ‘Jawel, het was best eng’. Ze zat op het balkon van haar hotelkamer. Ze had net een stoel mee naar buiten genomen en haar leren jasje aangedaan tegen de kou. Het waaide niet. Het regende niet. Het was gewoon koud. Haar mobiel tegen haar oor gedrukt en een sigaret in haar vrije hand.
‘En toen? Ben je nog op gegaan?’. ‘Ja, het was maar een kleine aanval’. Ze vertelde maar niet dat ze Ruby had zien staan en dat ze daarom het podium maar op was gegaan. ‘Maar vanavond is je laatste show, toch?’. Een kleine glimlach kwam op haar gezicht. ‘Ja, ik heb al tegen mijn vader gezegd dat ik meteen na mijn optreden het eerste vliegtuig terug naar Phoenix neem’. Luke lachte zachtjes. Ze nam een trek van haar sigaret en ademde diep in. ‘Ben je het zo zat daar, dan?’. Voordat ze antwoordde, blies ze eerst de rook uit haar longen. ‘Luke, echt, ik ben het zo zat, mijn tas staat al ingepakt, ik ben klaar om te gaan’. ‘Ik had eigenlijk wel gedacht dat je het leuk vond’. Nu was het haar beurt om te lachen. ‘Mijn vader is zowat de helft van de tijd bij me, de jongens zijn gewoon irritant en ik wil echt nooit meer een paniekaanval krijgen’.
‘Ik heb gelezen dat je een relatie hebt met Harry’, merkte Luke enthousiast op. O, ja. Van hem moest ze ook nog af. Niet dat er een mogelijkheid was dat ze dat zou vergeten. Wanneer het kon was Harry bij haar. ‘Ja…’, mompelde ze. ‘Dat vertel ik je later nog wel een keer’. Van binnen hoorde ze een deur open en dicht gaan. Ze draaide zich om en zag hoe Zayn door haar kamer naar het balkon liep. Hij stak zijn hand naar haar op. ‘Luke, ik moet gaan’, zei ze snel, voordat hij nog vragen over Harry kon stellen. ‘O, oke… Nou, uhm… Tot morgen?’. ‘Ja, ik kom zo snel mogelijk thuis, bye’. ‘Doei’. Ze haalde haar telefoon bij haar oor weg en beëindigde het gesprek.
Ondertussen stond Zayn bij de openstaande deur die naar het balkon leidde. ‘Hey’, begroette ze hem. ‘Hey’. Hij stapte het balkon op. ‘Heb je een sigaret?’, vroeg hij, ietwat beschaamd. Ze trok vragend een wenkbrauw op. ‘Jawel, hoezo?’. Ze ritste de zak van haar jasje open en haalde er een pakje sigaretten uit. ‘Ik ben die van mij kwijt’. Ze moest lachen. ‘O, dus toen dacht je: goh, laat ik maar is bij Maroon langs gaan?’. Hij lachte met haar mee. ‘Zoiets, ja’. Ze hield hem het pakje voor, die hij van haar aanpakte. Zelf nam ze een trek van haar sigaret. Op haar telefoon zocht ze Harry’s nummer op en opende ze een tekstbericht.
‘Ben je ons zo zat dat je meteen na je optreden weg gaat?’, vroeg Zayn. Hij haalde een sigaret en haar aansteker uit het pakje. Ze knikte. ‘Ja, jullie zijn echt verschrikkelijk’, antwoordde ze sarcastisch. ‘Nou, bedankt’. Hij stak zijn sigaret aan en gaf haar het pakje terug. Ze stopte het weer in haar jaszak. ‘Nee, jullie zijn wel oké’. Ze keek naar hem op en glimlachte. Hij keek haar beledigd aan. ‘Wel oké? Dat klinkt nou niet heel enthousiast’. Haar glimlach werd breder. ‘Meer krijg je niet’. ‘Pff, de volgende keer vraag ik wel aan iemand anders om een sigaret’. ‘Ja, doe maar, scheelt mij ook weer een peuk’. Hij keek haar aan en moest lachen. Ze lachte met hem mee. ‘Ga je Harry niet missen?’, vroeg hij plagend. Ze knikte hevig. ‘Ja, heel erg’.

Harry: We’re done.