O1O • Let me go...

Lachend sloeg ik Harry speels tegen zijn schouder. 'Helemaal niet! Ik zou nooit iets met George beginnen.'
'Ik zeg alleen: jullie zouden een leuk koppel zijn.' grinnikte Harry en ik hoorde Ron een instemmend geluidje maken. Hermione schudden lachend haar hoofd.
'Dit gaat toch nergens over, jongens.' zei ze. 'Audrey is veel te intelligent voor George.'
Plots werden de deuren van de coupé met een harde ruk open getrokken. Draco verscheen in de deuropening en keek mij met zijn storm grijze ogen dreigend aan.
'Ik dacht dat je naar de Slytherin coupé zou komen?' vroeg hij mij met een liefelijke glimlach. Voor Harry, Ron en Hermione klonk het niet meer dan een vraag, maar ik kon de ondertoon niet missen en wist dat het eerder een bevel was. Plus, zijn emoties verried woedde die nu door zijn aderen stroomde.
'Eh, sorry.' mompelde ik vlug en stond op. Ik pakte mijn schoudertas van de bank en pakte Venture op in mijn armen die rustig lag te slapen. 'Ik was het helemaal vergeten.'
'Maakt niet uit.' glimlachte Draco liefdevol naar mij. Zijn glimlach leek zo echt, maar ik wist beter. Hij knikte nog een laatste keer naar de drie en sloot toen de schuifdeuren weer achter mij toen ik de coupé uitstapte.
Toen Draco zich weer tot mij richtte was zijn glimlach echter verdwenen. 'Waarom was je niet in de Slytherin coupé?' siste hij boos. De gang was helemaal leeg, op mij en Draco na, dus het maakte nu niets uit of hij dreigend op mij overkwam of niet.
'S-sorry.' stotterde ik. Ik was serieus waar echt bang voor Draco. Vooral omdat ik wist dat hij de enige persoon was die ik nooit opzettelijk zou kunnen pijnigen, dus hij kon mij alles maken. En ergens leek hij dat zelf ook te weten. 'Ik kwam Harry tegen en hij eiste dat ik met hem mee ging.'
'Nou de volgende keer als ik je ergens verwacht, dan ben je daar ook. Begrepen?' Zijn ijskoude blik bezorgde mij rillingen en ik knikte vlug. 'Mooi zo.' En met die woorden pakte hij mij stevig bij mijn pols beet en trok mij mee naar de achterkant van de trein.
Toen we de Slytherin coupé binnen liepen liet Draco mijn pols echter niet los. Aan Pansy haar blik te zien wisten de meesten waarschijnlijk waar Draco mee bezig was. Of in ieder geval, dat ik onderdeel van dat plan was.
'Zit.' beval Draco mij terwijl hij mij naast Blaise neer duwde. De getinte jongen glimlachte zwakjes naar mij en keek toen even naar Draco die tegenover mij ging zitten. Pansy leek het maar al te leuk te vinden hoe Draco mij nu behandelde.
'En, wat voor plannen heeft de Dark Lord nu voor jou?' vroeg Goyle op een fluister toon, zodat alleen Pansy, Blaise, Draco en ik hem konden horen.
'Goyle, je weet dat ik geen informatie kan geven.' zei hij de stevig gebouwde jongen en grijnsde toen breed waarnaar hij naar mij keek. 'Maar laten we zeggen dat Audrey nu volledig aan mij moet gehoorzamen.'
Ik beet hard op mijn onderlip en keek naar mijn handen die op de tafel voor mij lagen. Het was waar. Voldemort had Draco de leiding over mij gegeven. Aangezien ik niet voor de volle honderd procent te vertrouwen was had Draco alles over mij te zeggen. En als ik Draco niet gehoorzaamde en Voldemort daar achter kwam, dan zou hij alsnog mijn ouders vermoorden. En waarschijnlijk Jason en Aiden ook.
Ik schudde die gedachten vlug van mij af. Er was tenslotte toch niets aan de hand zolang ik Draco maar bleef gehoorzamen. En beter Draco dan iemand anders. Want hoe erg ik deze jongen nu ook haatte, tegelijk hield ik nog steeds ontzettend veel van hem. Want niet alleen mijn ouders en mijn twee beste vrienden zouden vermoord worden als ik weigerde naar de blonde jongen te luisteren, maar hij zelf ook.