Ch. 23 Ziekenzaal

SKY POV

Ik zit op een stoel, op een stoel naast een bed. Een bed uit de ziekenzaal. Haar gezicht is helemaal wit, haar haren een beetje dof geworden, haar hand hou ik in die van mij, heel warm voelt ze niet aan. Ik zucht. Het is de eerste keer dat ze echt ziek is. Normaal is ze altijd nog opgewekt, ik heb haar nog nooit ‘wit’ gezien. Elizabeth komt binnen. ‘Hoe gaat het met haar?’ ‘Beter’ ik voel haar hand bewegen. Snel kijk ik naar Winter ze draait zich om. ‘Nachtmerrie’ ik zucht. ‘Het is toch niet eerlijk’ ‘Sky, iedereen is wel is ziek hoor’ ‘Maar Winter is normaal gezien nooit ziek’ ‘Zeg nooit nooit’ ze legt haar hand op mijn schouder. ‘Ga jij nou maar naar buiten ik blijf wel bij haar zitten’ ik zet me recht, pak mijn tas en slaag die rond mijn schouder, mijn jas slaag ik rond mijn arm. ‘Tot straks’ als ik de ziekenzaal uit loop kijk ik nog even achterom. Elizabeth heeft zich op de stoel geplaatst en haalt het haar uit het gezicht van Winter. Oke, wat kan ik doen? Faith die was gisteren nog aan het zagen dat ze te veel huiswerk had. Blue heeft misschien wel tijd. Met die gedachte dwaal ik door de gangen op zoek naar Blue. ‘Wel, wel wie we hier hebben’ een scherpe, hoge stem dringt mijn oor binnen. Ik draai me om bekijk haar van boven tot beneden en loop verder. ‘Ik heb het tegen jou hoor’ ‘Goed dat je het zelf beseft’ ik voel ineens een snok aan mijn schouder. Ik draai me om en kijk recht in Layla’s ogen. ‘Wat?’ ik recht mijn rug op zodat ik groter lijk, wat ik duidelijk ook ben, Layla doet direct eens stap achter uit. ‘Euh, weet jij waar Draco is?’ ‘Boeit dat dan?’ ‘Ja’ ‘Nee, dag Layla’ ‘Dus je weet niet waar Draco is?’ ‘Oh jawel, ik bedoelde alleen dat het niet boeit waar hij is, dag Layla’ ik hoor korte tikjes van haar hakken achter mij. Ik draai me fel om en Layla valt op haar kont omdat het niet verwacht had. ‘Ik heb hem vandaag nog niet gezien, dag Layla’ ik draai mijn haar terug over mijn schouder en loop verder.

Blue heb ik gevonden, maar daar kon ik niks mee gaan doen. Straf van Sneep. Waarom? Wel Sneep vond het nodig om haar aan te duiden voor het fout lopen van een experiment in de klas. Ja, iemand had een kikker in iemands toverketel gesmeten en omdat Sneep niet wist wie het was heeft hij Blue maar aan geduid, toffe leerkrachten he. Oke maar nu is het probleem dat ik nog altijd niet weet wat ik kan doen. Ineens schiet het mij te binnen, zo vlug als mijn beentjes me dragen kunnen loop ik naar de Zwaderich kamer. Als ik mijn kast open doe, die natuurlijk bom vol zit met pullen en T-shirts, rolt er een pakketje uit. Mijn kast duw ik terug toe, wat na veel moeite lukt en het pakketje doe ik open. Mijn nieuwe bezemsteel komt te voorschijn. Een glimlach verschijnt op mijn gezicht, en nu richting zwerkbalveld! Als ik daar aan kom, zucht ik. Waarom moeten de jongens toch altijd op dat veld zitten. ‘En nu moven!’ iedereen die op zijn bezemsteeltje zit kijkt ineens mij raar aan. ‘Wat ik wil ook spelen’ ineens wordt ik langs achter omhoog getrokken. Net ontsnap er geen gil van uit mijn mond. Ik draai me om en zie een Draco achter me zitten. Ik kijk hem droog aan. ‘Wat?’ hij houdt zijn hoofd schuin en kijkt me vragend aan. ‘Niks’ nog altijd kijk ik hem droog aan. ‘Maar wil je me terug op de grond zetten?’ ‘Alleen als je een potje zwerkbal mee speelt, we komen namelijk 1 speler te kort’ ‘Met of zonder zoeker?’ ‘Zonder spijtig genoeg, want nu moet ik jager spelen’ ik grinnik en onder tussen zet Draco mij op de grond neer. ‘En wat mag ik spelen’ ‘Drijver natuurlijk’ een lach verschijnt op mijn gezicht. Snel pak ik mijn bezemsteel op en stijg op. Let the game begin.