OO6 • Let me go...

'Wat gaan wij hier in Diagon Alley doen?' vroeg ik Draco vlak nadat wij verdwijnselt waren van Malfoy Manor. We stonden nu in de verlaten winkelstraat van Diagon Alley waarvan haast alle winkels al gesloten waren.
'Wij gaan naar Knockturn Alley.' beantwoordde de blonde jongen mijn vraag kortaf en trok mij toen hardhandig mee.
'Maar daar mogen wij helemaal niet komen!' zei ik geschokt en hield plots halt. Draco zuchtte geirriteerd en draaide zich toen naar mij om.
'Zegt wie?'
'Hagrid zegt dat het niet veilig is om daar rond de hangen. Er worden daar alleen maar duistere voorwerpen verkocht.'
Draco draaide overdreven met zijn ogen en trok mij toen weer mee. 'Alsof dooddoeners niet duister zijn.' mompelde de blonde jongen die mij door een smalle, duistere steeg trok, steeds dieper Knockturn Alley in.
Verscheidene tovenaar en heksen bevonden zich in de smalle, donkere stegen. De één sprak in zich zelf, de ander riep verwensingen naar passerende mensen, en een oude heks bleef ons met haar duistere ogen na kijken.
'Draco, ik ben bang.' fluisterde ik zacht zodat alleen Draco mij kon horen. Hij hield met zijn linker hand mijn pols nog steeds stevig vast, maar verslapte zijn grip om mijn pols iets toen ik zijn bovenarm angstig beetpakte bij het passeren van een groepje heksen en tovenaars die ons duister na keken.
'Ik ben bij je.' fluisterde hij terug, en voor het eerst na een lange tijd voelde ik mij weer veilig in Draco zijn bijzijn. Ik keek even op in zijn bleke gezicht en glimlachte toen dankbaar naar hem. Er verscheen een kleine glimlach rond Draco zijn lippen, maar die verdween snel weer toen hij merkte dat ik hem aankeek.
'We zijn er.' Draco hielt halt voor een grote winkel waar een bord hing met daarop geschreven Borgin and Burkes. Een beetje wantrouwig tuurde ik de donkere winkel binnen.
'Kom mee.' Draco trok mij de winkel binnen en liet mij eindelijk los toen de deur achter ons dicht viel.
'Ah, Mr. Malfoy.' klonk een raspende stem van achter ons. Tegelijk draaide wij ons om en zagen daar een oude man staan met donker, onverzorgd haar. 'Waar heb ik uw bezoek ditmaal aan te danken?'
Ik keek even verbaasd naar Draco. Hij kwam hier dus vaker?
'Ik kom voor de verdwijnkast.' zei Draco die kort naar de man knikte.
'Aha.' glimlachte de man breed die voor ons uit liep, ergens naar het einde van de ruimte. Draco en ik volgde hem stilletjes door de stoffige ruimte heen die vol griezelige spullen stonden. 'De kast is nog nauwelijks gebruikt.'
De man hielt halt voor een grote, oude kast die er nog vrij nieuw uitzag. 'Ik ga ervan uit dat je deze wilt linken aan zijn tweeling?' vroeg de man Draco.
De blonde jongen knikte. 'Inderdaad. En als ik het goed heb staat die op Hogwarts, niet waar?'
'Ja zeker, er is alleen één probleem.' zei de man, ditmaal zenuwachtig, alsof hij bang was voor Draco zijn reactie.
Draco fronste zijn voorhoofd diep en keek de oude man dreigend aan. 'Wat is het probleem?'
'De verdwijnkast die op Hogwarts staat is al jaren kapot. Hij moet gerepareerd worden.' legde de man zenuwachtig uit. 'Het kost wat tijd om de kast te repareren, maar als die eenmaal gerepareerd is dan doen ze het prima.'
'En hoe moet ik de kast dan wel niet repareren?' vroeg Draco de man knarsetandend.
'Door de spreuk Harmonia Nectere Passus te gebruiken.' legde de man uit. Het kost wat tijd, maar na een paar keer oefenen moet de kast daarna gerepareerd zijn.'
Draco zuchtte diep en wreef toen vermoeid over zijn slapen. 'Goed.' mompelde hij. 'Dan weet ik genoeg.'
'Prima, ik zal uw tante binnenkort zien verschijnen.' knikte de man. Ik wist dat hij doelde op Bellatrix.
'Dat zult u zeker.' glimlachte Draco vals en draaide zich toen om zonder nog iets te zeggen tegen de man. Een beetje verdwaasd volgde ik de blonde jongen vlug de winkel uit.
'Was dat het?' vroeg ik hem verward.
'Die kast gaat ons helpen in onze missie.' zei Draco.
'Hoe?' Ik had serieus geen idee hoe een kast ons kon helpen met het vermoorden van een oude tovenaar die zo krachtig was dat zelfs Voldemort hem vreesde.
'Als al mijn andere pogingen mislukken, dan is dat onze laatste hoop.' zei Draco en ik kon iets van angst in zijn stem horen. 'En laten we maar hopen dat het niet zo ver hoeft te komen.'
Ik wilde de blonde jongen vragen wat hij dan wel niet van plan was met de verdwijnkast, die blijkbaar gelinkt was aan eentje op Hogwarts, maar ik wist toch al dat hij mij nu niets zou vertellen.