De 100e Hongerspelen - 306

Ze zullen voortleven, in onze harten en die van hun families. Maar ik zal hen vreselijk missen.”

“Hierbij sluit ik de Hongerspelen definitief af”, zei Katniss. “Ik zal over een paar maanden samen met Vania, Ian, Rue en Odette nog een bezoek brengen aan de verschillende districten, niet als typische zegetoer om jullie erop te wijzen dat zij de winnaars zijn, maar om iedereen te bedanken en verder uit te zoeken hoe we samen verder kunnen bouwen aan een beter Panem. Een Panem waar onze kinderen gelukkig kunnen opgroeien, zonder angst. We zullen proberen alles beter te regelen zodat iedereen meer eten krijgt en niemand ooit nog echt honger hoeft te lijden. Ik ben presidente nu. Ik heb nooit om macht gevraagd, ik vroeg alleen om een goed leven voor mezelf en mijn familie, toen ik jong was, en om een goed leven voor iedereen nu ik volwassen ben en weet dat het mogelijk is. Ik zal alles doen wat ik kan om iedereen een goed leven te bezorgen, want die kans heb ik nu. Ik zal nooit vergeten hoe ik zelf als arm kind opgegroeid ben, en nooit vergeten dat er mensen zijn die mijn hulp hard nodig hebben om zelf uit die situatie te komen.” Er klonk een luid applaus. Katniss en Peeta gaven elkaar een hand. Vania wenkte Odette dichterbij. En zo vormde iedereen op het podium langzaam een lange rij. En in de zaal gebeurde hetzelfde. “We zullen samen werken naar een goede toekomst.”

***

De volgende dag gingen ze met een grote groep naar de presidentiële villa. Adriënne, Ema en de oude Snow maakten een wandeling in de tuin, met nog wat extra begeleiding omdat Ema en de oude Coriolanus Snow nog behoorlijk wankel waren. Het was voor alledrie een bijzondere ervaring. Nadien toonde Adriënne Katniss de hele villa. De avoxen leken doodsbang. Katniss en Adriënne probeerden hen gerust te stellen, maar alleen Adriënnes persoonlijke avoxen leken hen wat te vertrouwen. Katniss riep Peli erbij en vertelde hen waarop ze van dan af recht zouden hebben. Zoals ze verwacht had, keken de avoxen behoorlijk ongelovig en in de war. Een van hen begon met gebaren, maar liet plots snel zijn handen zakken.
“Vraag maar”, zei Katniss. “Peli Holaine verstaat jullie gebarentaal.” Het duurde een tijdje, maar uiteindelijk durfde toch iemand wat te vragen en eens Katniss daar vriendelijk op geantwoord had, durfden er meer en meer hun vragen te stellen.
“Ja, jullie blijven allemaal op het paleis werken”, zei Adriënne. “En mijn moeder en ik blijven hier ook wonen, bij Katniss.” Ze glimlachte.