Hoofdstuk 23

Voorzichtig opende Maroon haar ogen. Zonlicht scheen door de ramen van de kamer. Terwijl ze met een hand door haar ogen wreef, draaide ze zich om. ‘Hoi…’, hoorde ze Zayn vanuit het andere bed mompelen. Ze opende haar ogen. Haar blik schoot door de kamer. O, ja… Ze was vergeten dat ze bij Harry was gaan slapen vannacht. Ze keek naar het nachtkastje, waar de drie potjes met medicijnen stonden, waarna ze Zayn aankeek. ‘Hoi’, zei ze terug. Hij lag naar haar toegedraaid met zijn mobiel in zijn hand.
‘Waar is Harry?’, vroeg ze. Hij lachte. ‘Die is naar Louis’ kamer omdat hij denkt dat Sheng bij hem in bed ligt’. Ze knikte langzaam. ‘O, dat kan wel, want vannacht was haar bed leeg’. Zayn keek van zijn mobiel naar haar. Ze zuchtte. ‘Ja… Ik ging eerst naar haar toe, maar toen zij er niet was, kwam ik pas hier… Zegmaar…’, vertelde ze vaag. Hij knikte. ‘Ah, zo…’. ‘Uh-huh…’, mompelde ze. Hij strekte zijn arm uit en legde zijn mobiel op het nachtkastje, waarna hij zich op zijn rug draaide. Ze ging met een hand door haar gezicht, waarna ze om zich heen keek. Zayn lag naar het plafond te staren. Ze kon gewoon zien dat hij iets wou zeggen, maar het toch niet deed.
Ze wou er net naar vragen, toen de deur ineens geopend werd en Harry lachend de kamer in rende. Hij gooide de deur achter zich dicht. ‘En?!’, vroeg Zayn nieuwsgierig. Harry lachte alleen maar, wat Zayn mee liet lachen. ‘Meen je niet!’. Harry plofte neer op zijn bed en knikte, al lachend, naar Zayn. ‘Echt wel!’. Maroon keek toe hoe de twee jongens niet meer bijkwamen van het lachen. ‘Ik zei het toch!’, riep Zayn. De jongens hielden langzaam op en Harry veegde een paar tranen uit zijn ooghoeken. ‘Ik neem aan dat Sheng bij Louis is bed lag?’, concludeerde ze. Harry moest weer lachen.
‘Hoe zag het eruit, dan?’, vroeg Zayn. ‘Nou… Kijk…’. Harry’s blik ging Maroons kant op. ‘Je hoeft het niet voor te doen…’. Zijn mond vertrok in een grijns. ‘Vannacht had je daar anders geen probleem mee’. Haar mond viel een klein stukje open, niet wetend wat ze hier tegenin moest brengen. Zij was immers degene die naar hem toe was gekomen. Ze fronste lichtjes. Het maakte haar pissig dat hij ervoor kon zorgen dat ze sprakeloos was. ‘O, god…’, mompelde Zayn, terwijl hij een hand naar zijn hoofd bracht. Maroon wendde haar blik af, wat Harry weer even liet lachen.
De deur werd geopend. ‘Jongens, weten jullie waar-‘, Rick stopte abrupt met praten toen hij Maroon in Harry’s bed zag liggen. ‘… Maroon is…?’. Eerst veranderde zijn gezichtsuitdrukking in verward. ‘Wat is…? Waarom…? Wat doe…? Hebben jullie…?’. Al snel trokken zijn wenkbrauwen in een diepe frons. Maroon keek hem strak aan. ‘Laat maar, ik hoef het ook helemaal niet te weten’, besloot hij. Haar blik ging voor een moment naar Harry, die schuldbewust naar de grond keek. Hij had duidelijk meer respect voor haar vader dan zij. Zayn hield zich ook stil.
‘Wat ik kwam vertellen’, begon Rick. Hij deed geen moeite om naar binnen te stappen en de deur dicht te doen. ‘Maroon, jij hebt vanmiddag een interview samen met Ruby voor een magazine hier in Australië. Eerst was het alleen Ruby, maar toen ze hoorden dat jij het nieuwe voorprogramma bent, vroegen ze of jij ook mee kon komen’. Maroon knikte. ‘Hoe laat moet ik klaarstaan?’. ‘Half één, je haar en make-up worden daar gedaan’. ‘Oké, komt goed’. Rick keek haar even aan, schudde zuchtend zijn hoofd, wierp nog een blik op de andere jongens en trok toen de deur weer dicht.
‘Hij was niet blij…’, mompelde Harry. Maroon kwam overeind en haalde haar schouders op. ‘Uiteindelijk bepaald hij niet waar ik slaap’. Zayn sloeg zijn benen over de rand van het bed en stond op. ‘Ik ga even douchen, gaan we daarna ontbijten?’, vroeg hij. Harry knikte. ‘Ja, ik ga zo wel even naar Niall en Liam. ‘Oké…’. Zayn liep richting de badkamer. Voordat hij naar binnen liep, wierp hij een veelbetekenende blik op Harry.
Maroon keek hem aan. ‘Wat was dat?’. ‘Uhm…’. Harry ging wat verzitten op het bed. Hij draaide zich naar haar toe. ‘Nou… Ik vroeg me af of je een keer… Met mij… Uit wilt?’. Ze moest lachen om hoe zenuwachtig hij het vroeg en hoe hij aan het einde van de zin één van zijn wenkbrauwen vragend optrok. Zijn gezicht vertrok een beetje. ‘Het was ook stom om te vragen…’. Beschaamd wendde hij zijn blik af. ‘Nee! Nee!’, riep ze snel. Ze boog wat naar voren en legde een hand op zijn arm. ‘Ik wil heel graag een keer met je uit’. Hij draaide zijn hoofd naar haar toe. Zijn gezicht klaarde op. ‘Echt?’, vroeg hij met een glimlachje. Ze knikte. ‘Echt, wanneer had je in gedachten?’. ‘Morgenavond hebben we geen show…?’, stelde hij twijfelend voor. Ze glimlachte. ‘Doen we’.