15.

Allison Wright’s P.O.V.

De felle zon brandde op mijn huid toen we aankwamen op het strand. Toen we de handdoeken hadden neergelegd op het hete zand, kwam Liam al met zonnebrand aanlopen. Ik had een erg lichte huid, die na nog geen vijf minuten al gloeiend rood werd. En dat wist hij.
“Zal ik je maar vast insmeren?,” mompelde Liam lachend.
Ik knikte. “Ja, doe maar,” antwoordde ik. Ik wilde er immers niet uit gaan zien als een kreeft. Helemaal niet in de buurt van–
“Jongens, komen jullie nou nog?,” onderbrak Louis mijn gedachtes. Hij stond al klaar in z’n zwembroek, met z’n rug naar de zee toe. “Ik wil gaan zwemmen, schiet nou toch eens op.”
Niall lachte hardop. “Ga maar alvast, Louis. Wij komen wel,” zei hij.
Louis haalde zijn schouders op en rende met een hoge snelheid naar het water toe. Het leek hem geen moeite te kosten om door de koude golven heen te komen.
Niall en Amy hielpen elkaar met insmeren en ook Harry en Vanessa deden een poging tot insmeren, maar Harry zat voornamelijk te klooien. Zo trok hij telkens haar bikinitopje los, waardoor Vanessa boos werd en hem weer vastknoopte, maar waarna Harry zijn actie weer herhaalde. Zayn zat alleen en probeerde de zonnebrand bij hemzelf aan te brengen. Liam merkte het op.
“Moet ik je even helpen, Zayn?,” vroeg hij. “Of Ally, zij kan het ook doen. Toch Ally?” Liam’s ogen begonnen te glunderen.
Ik zuchtte en gaf hem een duw. “Kappen, Liam,” fluisterde ik lichtelijk geïrriteerd.
Hij glimlachte nog steeds, maar zei verder niets.
“Nee hoor, het gaat wel,” hoorde ik Zayn mompelen.
“Weet je het zeker?,” vroeg Liam.
Zayn knikte.
“Oké, wat jij wilt. Ik had zo’n aanbod niet afgeslagen, hoor.”
Ik gaf hem een klap tegen zijn schouder. “Liam!,” riep ik. Ik probeerde er een boze ondertoon in te leggen, maar ik klonk eerder beschaamd, dan boos. Ik haatte het als Liam mij gebruikte om grappig te zijn.
“Sorry,” mompelde hij. “Kom, we gaan zwemmen.”
Ik knikte. Maar voordat ik de kans kreeg om mijn shirt uit te trekken, voelde ik twee ijskoude handen op m’n armen. Ik schrok van de onverwachte aanraking.
“Jij gaat zwemmen,” klonk Louis’ stem in mijn oor. Hij pakte me vast en tilde me naar de zee toe. Ik gilde toen ik merkte wat zijn bedoeling was.
“Nee, Louis, niet doen!,” schreeuwde ik. “Ik heb m’n shirt nog niet uitgedaan. En het is koud.”
“Koud!?,” lachte hij. “Het is bloedheet.”
“Ja, maar de zee niet. Zet me neer, Louis,” smeekte ik. “Zet me neer. Alsjeblieft.”
“Oké,” zei hij. “Als ik een kusje krijg.”
“Louis,” zuchtte ik.
Hij was ondertussen al de zee ingelopen en deed net of hij me liet vallen. Ik schrok, waardoor ik me steviger aan hem vastklampte, wat waarschijnlijk ook zijn intentie was.
“Louis!,” riep ik opnieuw.
Hij lachte en boog zich naar me toe. “Mij kussen of de zee kussen.”
Ik schudde lachend mijn hoofd. “Oké, goed dan,” mompelde ik. Ik plaatste voorzichtig mijn lippen op zijn wang en gaf hem kusje. “Zo goed?”
Hij knikte tevreden, liep terug het zand op en zette me voorzichtig neer.
“Dankje,” fluisterde ik, waarna ik terugliep naar de rest, zodat ik mijn kleren kon uittrekken. Vanessa was nog steeds een poging aan het doen om Harry tot bedaren te brengen, maar toen ze uiteindelijk besefte dat dat niet ging werken besloot ze Amy te vragen of zij haar wilde insmeren. Niall trok Harry weg toen hij nog steeds aan het irriteren was. En ook Liam was toch Zayn’s rug aan het insmeren.
Zayn glimlachte naar me toen hij me aan zag komen. Een gelukzalig gevoel borrelde op in mijn maag, maar ik drukte zo gauw als ik kon dat gevoel weer weg. Zo nonchalant mogelijk glimlachte ik terug.
Toen iedereen klaar was om de zee in te duiken, liepen ze samen Louis tegemoet. Alleen Liam en ik bleven achter, omdat hij nog ingesmeerd moest worden.
“Leeroy, kom je nou nog?,” hoorde ik Harry roepen.
“Ja, ik kom eraan,” gilde Liam terug.
“Leeroy?,” vroeg ik hem. Ik kende Liam goed, maar hier had ik hem nog nooit over gehoord.
Hij knikte. “Ja,” antwoordde hij. “Dat is een bijnaam die ze me ooit gegeven hebben.”
Ik lachte. “Waarom?”
Hij haalde diep adem en dacht even na, maar besloot te zwijgen.
“Liam, vertel,” zeurde ik.
Liam schudde zijn hoofd en zodra ik klaar was met insmeren, vond hij de kans om de vraag te kunnen ontwijken. Hij rende als een speer richting de zee. “Kom je nou nog?,” riep hij.
Ik schudde lachend mijn hoofd en rende hem achterna. “Ik kom eraan, Leeroy.”