Hoofdstuk 8

Maroon trok haar bovenlip omhoog toen ze zichzelf in de spiegel zag. Ze zat in een zwarte draaistoel in het kamertje waar de make-up gedaan werd. Haar vader vond dat ze vandaag maar is moest beslissen hoe ze eruit zou gaan zien. Al had hij zo zijn twijfels gehad, hij had haar toch maar alleen laten gaan. De gezichtsuitdrukking van de visagiste, ze had zich eerder voorgesteld als Nancy, achter haar betrok. ‘Vind je het niet mooi?’, vroeg ze.
Maroon fronste. Ze bekeek zichzelf nog eens goed voordat ze antwoord gaf. Haar wenkbrauwen waren te licht, haar eyeliner te dun, haar wimpers te kort en haar lippen veel te glinsterig. ‘Volgens mij begrijp jij mijn stijl niet helemaal’. Het gezicht van Nancy ging van onzeker naar verbaast. ‘Want?’. Maroon fronste. Dat ze dat nog moest vragen. ‘Ik zag er nog beter uit toen ik hier binnenkwam’, vond ze. ‘Dit is veel meer naturel, dit ziet er veel mooier uit’, bracht Nancy tegen haar in. Maroon schudde haar hoofd. ‘Echt niet’. Koppig sloeg ze haar armen over elkaar. ‘Oke, wat moet ik eraan veranderen, dan?’, gaf Nancy toe. ‘Mijn ogen en wenkbrauwen donkerder, nog een paar nepwimpers en haal alsjeblieft die lipgloss van mijn lippen’. ‘Word dat niet allemaal een beetje te veel...?’. Nu begon ze Maroon echt te irriteren. ‘Nee, helemaal niet’, snauwde ze. ‘Ja, maar als je-‘.
‘Weetje wat? Ik doe het zelf wel’, onderbrak ze Nancy, die diep zuchtte. Maroon haalde haar armen van elkaar. Met de achterkant van haar hand veegde ze de lipgloss van haar lippen. Haar ogen scanden de tafel voor haar. Het lag er vol met poeders, mascara’s, foundations en lipsticks. Ze pakte een rode stick van de tafel en stifte haar lippen rood. Met een lichte frons liep Nancy richting de deur. ‘Ik ga koffie halen’, deelde ze mee, voordat ze de deur uitliep.
‘Doei!’, riep Maroon haar na. Ze legde de lipstick weg en pakte een donker wenkbrauwpotlood van de tafel. Ze schudde haar hoofd toen ze nogmaals naar haar wenkbrauwen keek. In gedachten vervloekte ze Nancy. Die vrouw kon er echt niks van. Ze tekende haar wenkbrauwen wat donkerder bij, waarna ze verder ging met een eyeliner. Ze tekende een cat eye, wat er al veel beter uitzag. Ze tekende haar ogen nog wat bij met een zwart oogpotlood. Als laatste plakte ze nog een paar nepwimpers over de eerste heen. Tevreden keek ze naar zichzelf in de spiegel.
De lijm was net opgedroogt, toen Nancy, met een beker koffie in haar hand, weer binnenkwam. ‘O, god...’, mompelde ze, toen ze Maroon zag, die uitdagend een wenkbrauw naar haar optrok. Ze zag hoe Nancy wat wou zeggen, maar toen toch maar haar mond hield. Maroon stond op. ‘Dit is het’. Nancy schudde haar hoofd, maar zei verder niks. Maroon liep de gang op. Als tweede moest ze naar de styling, daarna werd haar haar gedaan. De gangen van het gebouw waren nu nog vrij rustig. Morgenavond, als de eerste show begon, zou dat wel anders zijn. Rechts van haar stond een deur open. Ze zag hoe een wat jongere vrouw met haar handen langs de verschillende kleding in het kledingrek ging.
Maroon liep naar binnen. ‘Hoi’, zei ze. De vrouw draaide zich om. Ze had donkerrood haar. Aan beide kanten van haar hoofd was het opgeschoren en ze had een kuif. Haar ogen waren zwart opgemaakt en haar lippen donkerrood gestift. Maroon glimlachte lichtjes. Waarschijnlijk zou dit beter gaan dan bij Nancy. De vrouw glimlachte breed. ‘Hey!’. Ze stak een hand met vele ringen en knalroze nepnagels naar haar uit, die Maroon maar al te graag aanpakte. ‘Poppy’, stelde de vrouw zich voor. ‘Maroon’. Poppy’s ogen gingen over Maroon onderarmen.
‘Dat is gaaf...’, mompelde ze. ‘Beide armen?’. Maroon knikte. Ze trok haar leren jasje uit. Poppy glimlachte. ‘Die moeten wel goed opvallen’. Maroon lachte. ‘Echt wel’. ‘En je make-up is ook al zo stoer, heeft Nancy dat gedaan?’, vroeg Poppy, voordat ze zich omdraaide naar het kledingrek. ‘Nee, die ging toch voor een wat meer naturel look’, vertelde Maroon. Poppy begon te lachen. ‘Dat dacht ik al wel, ja, dus toen heb je het gewoon zelf gedaan?’, raadde ze. Maroon knikte.
Poppy haalde een hanger uit haar rek. ‘Is dit tè...?’, vroeg ze. Ze draaide zich om en hield het kledingstuk omhoog. Maroons gezicht lichtte op bij het zien van de gestudte BH. ‘Nee, dat is heel gaaf!’, riep ze enthousiast.
Er klonken voetstappen op de gang. ‘Nou, hoe gaat het me...’. Haar vader viel stil bij het zien van de BH. Zijn blik ging naar Maroon. ‘Dit meen je niet’. Maroon knikte. ‘Echt wel’. Rick schudde zijn hoofd. ‘Je gaat daar niet in een BH staan’. Nog voordat Maroon iets kon zeggen, begon Poppy te lachen. ‘Doe maar rustig, Rick, het komt allemaal goed’, verzekerde ze hem. ‘Niet te bloot’. Rick keek ietwat smekend naar Maroon. ‘Trek alsjeblieft iets vatsoenelijks aan’. Ze sloeg haar armen over elkaar en rolde met haar ogen. ‘Ik ga er geweldig uitzien, pap, maak je maar geen zorgen’. Hij kneep zijn ogen lichtelijk samen. Hij had er niet veel vertrouwen in.