Chapter five.

Ik trok mijn rode jurk aan en wreef over het stof dat strak om mijn lichaam zat. Ik liet mijn handen rusten op mijn heupen en keek bekritiserend naar de spiegel. Ik vond de kleur leuk staan in de winkel, maar nu weet ik het niet zeker. "Colton!" riep ik. Al gauw kwam hij de kamer binnen gewandeld in zijn tuxedo. Strak in het pak, zo zie ik het graag. Ik glimlachte en hij bekeek me van top tot teen en glimlachte ook. Ik keek weer voor me naar de grote spiegel op mijn kast. Ik trok er een paar zwarte hakken uit en deed ze aan. Ik pakte mijn zwarte tasje en keek weer naar de spiegel. Helaas was ik nog steeds niet overtuigd. Ik trapte mijn hakken weer uit en wilde mijn jurk weer over mijn hoofd trekken toen Colton achter me stond. Ik keek hem aan via de spiegel. "Wat ben je van plan om te doen?" vroeg hij en ik liet mijn armen zakken. "Het staat niet, ik wil wat anders proberen." Hij lachtte hol. "Oh nee, jij draagt dit. Rood staat je prachtig, Felicity. Plus het is mijn favoriete kleur, voor jou." Knipoogte hij. Ik glimlachte zwakjes. Na lang te staren naar mezelf, rolde ik met mijn ogen en knikte. Bovendien had ik toch geen tijd om iets anders te vinden. "Wil je de rits dicht doen dan?" Hij knikte en streek mijn haarlokken over mijn rechter schouder. Hij grijnsde en zijn handen raakten veel meer plekken aan dan dat nodig was. Hij ritste de rug dicht maar stopte zijn ene hand in zijn zak. "Dit staat er vast ook mooi bij," haalde hij zijn schouders nietwetend op. Ik draaide me nieuwsgierig om. "Wat is dit?" glimlachte ik. "Een kleinigheidje. Iets wat van mij is en wat je altijd om je draagt." Het was een prachtige gouden ketting met een klein gouden hartje. Iets wat net onder mijn keel zou vallen. "Mag ik?" vroeg hij beleefd. Ik draaide me weer om en hij deed de ketting om mijn nek. Ik staarde hem aan via de spiegel. Wat is hij prachtig. Hij is een schat. Onder dat stoere gedrag en uiterlijk schuilt een lieve, gevoelige jongen. Hij denkt aan alles, laat me nooit alleen staan voor iets. Hij lijkt soms mijn soldaat, vecht altijd voor me. Zijn vingers streken over mijn schouders en mijn haar viel weer op haar plaats. "Dankje," fluisterde ik. "Voor alles wat je doet." Ik draaide me om en plaatsten mijn armen langzaam om zijn nek heen. "Ik hou van je," en mijn lippen beschreven de rest.