Vingt-sept

Ik wensde dat ik nooit een zwak voor hem zou hebben gehad, dat hij me nooit had gezoend, dat hij me was blijven haten. Dan was het nu niet zo moeilijk om hem te blijven haten. Maar was dat wel wat ik wou, wou ik hem echt haten? Maar Ik had nooit verwacht dat hij me ooit zou gebruiken, waarom was ik zo naïef wat moest de Justin Bieber nou met mij? Hij kon alles en iedereen krijgen. Ik had Shara en Chloe ook nooit zo boos gezien, ik zei ze maar dat het me weinig kon schelen. Over een paar uur zouden we in Holland zijn en we hadden besloten vanavond naar een leuke club te gaan in Amsterdam om even alles te vergeten en even gek te doen, we spraken ook veel over mijn vader en het was fijn om dat een keer te doen. Ze konden niet wachten om Paris over twee weken te ontmoeten , samen zaten we in de kamer een kaart spelletje te doen toen Justin binnen kwam, even werd ik verblind door zijn knapheid maar mijn blik ging meteen over in haaterlijk, als blikken konden doden lag hij nu bloedend en creperend op de grond. Ik moest even grinniken om mijn eigen gedachten wat me meteen verbaasde blikken opleverde maar ik schudden het weg. 'ik moest zeggen dat we er bijna zijn en jullie moeten zorgen dat je koffers klaar stonden.' We negeerde hem alle drie, dat was ook iets wat we hadden afgesproken. Hij bleef even staan maar keek ons toen kwaad aan 'Dan niet joh.' Ik keek even op recht in zijn ogen, en zijn mooie bruinen ogen schoten vuur. Zijn blik deed me pijn, zelfs voor al dit gedoe had hij nog nooit zo naar me gekeken. Ik keek hem arrogant aan en richten me weer op het spel en hij liep weg. 'Goed zo.' Zei Shara. Ook Chloe keek me goed keurend aan, ik gaf ze een zwakke glimlach en stond op. 'Ik ga even bellen.' Zonder op hun antwoord te wachten was ik al weg gelopen. Eigenlijk moest ik ook even bellen met Paris maar ik was gewoon te moe, dus zo dra ik mijn bed zag ging ik er op liggen, maar slapen lukten niet ik bleef maar naar het plafon staren, tot ik iets besloot. Ik zou geen enkele jongen meer zo dichtbij laten komen, niemand zou mij meer pijn doen. Het interesseerde me niks meer wat jongens van me zouden denken, nooit zou iemand mij meer krijgen. Hij heeft mijn hard kapot gemaakt en niemand zou dat meer kunnen maken behalve hij, maar hem zou ik dus echt nooit meer vertrouwen. Ik zuchten en stond op vandaag zou de nieuwe Madison opstaan, ik zou me niet meer aanpassen voor anderen ik ging mezelf zijn en niemand kon daar iets tegen doen. Ik liep naar de badkamer en vulde mijn handen met water en gooiden het in mijn gezicht. Oke dat was niet slim want nu was mijn make upp er ook half af. 'Gaat lekker MJ.' Mompelde ik in mezelf. Ik liep naar mijn koffer en haalde er reinegings doekjes uit, en haalde gewoon alles er af. 'WE ZIJN ER.' Gilde Jaden kei hard door de bus, en ik rende meteen naar voren om uit het raam te kijken. Wow dus dit was nou Amsterdam, ik zag een mooi groot hotel en daar tegen over lag een gracht, ik zag veel fietsende mensen en duiven, dit was echt wel een mooie stad. Ik keek naar de meiden en wist dat hun het zelfde dachten toen we een groep jongeren voorbij zagen komen. Wij gingen ons de komende twee weken wel vermaken.