Hoofdstuk 63

Dag vijf, voorlaatste volle dag. Morgen nog en dan overmorgen terug naar Engeland.
Niall heeft me meegenomen naar wat mooie plekjes vandaag, wat veel mooie en romantische foto's opleverde.
Eerst zijn we naar een strandje gegaan ergens in de buurt (Klik), daarna met een bootje naar een onbewoond, klein eilandje (Klik). Eenmaal daar wist Niall ons te brengen naar een prachtige plek in het midden met een meertje, waar we gezellig hebben gepraat en het echt heel leuk samen hebben gehad samen. (Klik) Kortom, een dag om absoluut nooit te vergeten.

Vanavond gaan we, zoals we al eerder aan Zayn beloofd hadden, een avondje uit.
Zayn had al een goede club gevonden. Een karaoke bar, dat is altijd wel leuk. Dronken mensen die denken dat ze op MSG spelen.
We lopen met z'n allen over de boulevard, richting het stadje. Ik loop samen met Niall, hand in hand, dichtbij het water. Terwijl ik wat de verte in staar bedenk ik me hoe gelukkig ik wel niet ben...
Ik schrik op uit mijn gedachten door een bekende melodie die mijn gehoorgang binnendringt. Ik draai mijn hoofd naar Niall.
"Sorry, je melodie is gewoon catchy." Lacht hij schouderophalend.
Zachtjes zing ik met hem mee. "So let me give your heart a break, let me give you heart a break..."
Als ik merk dat ik misschien net iets te hard zong kijk ik even om me heen... "Uhm Niall?"
"Ja babe?"
"Waar zijn de anderen?"
"Geen idee." even valt het stil, tot dat Niall deze nogal droog verbreekt: "Fuck."
Ik schiet in de lach.
Niall kijkt me verbaasd aan.
"Tja, wat is dit nu weer?" Lach ik, niet dat dit grappig is of wat dan ook.
Niall tovert zijn mobiel uit zijn zak en begint te bellen. Het enige dat ik kan horen is: "Louis je bent een sukkel." "Louis houdt je mond." "Louis, nee."
Dus ik gok dat Niall het erg goed kan vinden met Louis...hu?
Nadat Niall heeft opgehangen en zijn telefoon weer terug in zijn broekzak heeft gestopt zegt hij: "We hadden daar naar binnen gemoeten."
Ik volg de richting waarin zijn vinder wijst en zie een stukje terug inderdaad een karaoke bar. We lachen beide even, toevallig want er worden net nu foto's gemaakt door fotografen.
"Wauw... Komen ze altijd zomaar uit het niets?" Vraag ik terwijl we richting de bar lopen.
"Helaas wel ja, wen er maar alvast aan" Knipoogt hij, maar de onrust is duidelijk in Niall's stem te horen wanneer het geluid van de flitsende camera's toe blijft nemen. Hij versneld zijn tempo, dus doe ik hetzelfde...

"Oh mijn god..."
We komen allemaal niet meer bij van het lachen, de hele bar ligt plat. Een of andere verdwaalde cowboy probeerde het nummer 'I Knew You Were Trouble' van Taylor Swift te zingen. Maar zo dronken als hij was klonk het meer alsof hij aan het bevallen was van een drieling.
Anyway, nadat iedereen weer een beetje (nadruk op een beetje) bij gekomen is, komt de presentator weer op het kleine podium... Dit keer met een verrassende boodschap, die veel dingen duidelijk maakt...