Hoofdstuk 6

Een paar dagen later na de training met Bijenpoot wist Vlekpels het zeker. De SchaduwClan en de DonderClan hebben oorlog. Vlekpels was net bezig met jagen, toen ze een bekende geur rook: SchaduwClan. Ze ging uit de sluiphouding en liet het muisje ontsnappen terwijl ze rond keek. Ze hoorde geritsel in de struiken en een rossige donkerrode kater kwam tevoorschijn. Vuurtong keek haar een beetje boos aan. ‘Waarom liet je die muis ontsnappen, Vlekpels? We hebben prooi nodig! Laat je nou niet steeds afleiden!’ mauwde hij boos. Hij schreeuwde niet, maar miauwde wel dat je het kon horen. ‘Sorry, Vuurtong,’ miauwde Vlekpels ‘Ik rook SchaduwClan.’ Vuurtong keek haar aan alsof ze loog. ‘SchaduwClan?’ vroeg hij. Vlekpels knikte. ‘Ga door met de jacht,’ mauwde de commandant ‘Ik zorg wel dat die SchaduwClankatten hier niet meer komen.’ Hij liep langzaam weg. Vlekpels twijfelde of ze de commandant stiekem moest volgen, of dat ze het toch niet moest doen. Opeens hoorde ze een kat boven haar mauwen en voelde daarna klauwen in haar rug. Snel probeerde ze hem eraf te schudden en blies toen hij eindelijk van haar rug af was. Ze rook dat het een SchaduwClankat was en een donkergrijze kater keek haar boos aan met zijn oranje ogen. Vlekpels herrinerde zijn naam. ‘Grijsrook!’ blies ze. ‘Hou op met jagen op ons territorium!’ De gevlekte poes ging razendsnel op hem af, maar stopte omdat ze een bekende, maar vreselijke geur rook. Vos.