De 100e Hongerspelen - 249

Katniss keek heel even steunzoekend naar Peeta en Adriënne. Misschien zou Panem ook niet zo vrolijk reageren op wat zij gedaan had met Ian en Glafira.

“Dat is duidelijk”, zei Peeta. Hij knikte naar Peli, die de schaar pakte en Adriënnes handen losmaakte. Peli liep de studio uit. “Goed, waar beginnen we?”
“Waag. Het. Niet.”
“Te laat”, zei Katniss. “U probeerde ons in verlegenheid te brengen, Panem weet nu te veel om verder te zwijgen.”
“Ik moet toegeven dat ik nieuwsgierig wordt”, zei Caesar Flickerman voorzichtig. “En dat geldt ongetwijfeld ook voor de rest van het publiek.” Katniss glimlachte.
“Het is een heel verhaal, en het begint bij de vorige opstand, bij de 76e Hongerspelen, de Spelen die gewonnen zijn door onder andere Adriënne Snow.” Katniss, Peeta en Adriënne vertelden om beurten wat er gebeurd is, tot bij de straf die Snow over Katniss had uitgesproken. Het publiek snakte naar adem.

***

“Kijk, hovercrafts!” Vania sprong op. Ian en Odette lieten vallen waar ze mee bezig waren en renden erheen. Vania nam Rue’s hand en sleurde haar bijna mee. De deuren gingen open en Inne en Carsta waren elk in één van de Hovercrafts te zien.
“Mama, kijk, daar is tante Carsta!”, riep Rue.
“Ja, Rue, ga maar snel naar haar toe.” Vania gaf haar een duwtje.
“Kom jij niet mee dan?”
“Nee, ik ga met Ian naar Inne.”
“Maar… Je zei dat we bij elkaar zouden blijven!” Rue keek Vania boos aan.
“Rue, we zijn veilig nu”, zei Vania. Intussen werden zowel Ian als Odette in een Hovercraft gehesen. “Je moet niet bang zijn, je kan Carsta toch vertrouwen?”
“Ja, maar…”
“Ga maar gewoon”, zei Vania zacht. Ze liep met Rue tot aan de touwladder en liet het meisje zich vastnemen. “Carsta zorgt nu even voor jou, Inne voor mij. Je ziet me snel weer.” Ze liep naar de Hovercraft met Inne, Rue’s angstige blik negerend.

***

Katniss legde uit waarom haar zoon nu pas in de Spelen zat.
“Ik begrijp dat sommigen onder jullie vinden dat ik eerder één van mijn kinderen naar de arena had moeten laten gaan, maar als moeder… Ik kon het niet aan hen kansloos de Spelen in te laten gaan.” Het publiek was muisstil.