56. Don't mess with me

“O-oh!” deed Kyuhyun alsof hij van niets wist, boog ongelooflijk snel en vluchtte in topsnelheid de lift uit om dan met een knal zijn appartementsdeur achter hem dicht te smijten. Sunbae was altijd extra streng geweest als het op daten aankwam, zeker bij hem omdat hij de jongste was. Snel verzegelde hij de deur, voor ze binnen kon komen.
“Huh?” knipperde Seven verdwaasd met haar ogen tegen het felle licht. “Wa-waar…?” Ze schudde even haar hoofd om de slaap te verjagen. “Waar ben ik?”
Vlug zette Kyuhyun haar neer op de bank, voor ze hem nog begon te schoppen omdat hij haar had aangeraakt. Niet antwoordend op haar vraag, haastte hij zich naar de keuken die in dezelfde ruimte was als de woonkamer en pakte wat te eten voor haar. “Hier, zo dat je terug wat energie krijgt.”
Seven keek hem nijdig aan. Ze had waarschijnlijk beseft waar ze was en wat ze hier deed. Dan keek ze naar de gezonde snackbar alsof het iets vuil was. “Breng me…”
Maar haar woorden werden onderbroken door een streng geklop op de deur. “Kyuhyun! Doe die deur open! Ik moet met je spreken,” klonk Taeyeons gezagsvolle stem.
“Wie is dat?” fronste Seven als ze wilde opstaan, maar terug neerviel. Ze was weer vergeten dat haar spieren nog steeds overspannen waren. “Aish, laat me los,” worstelde ze zich uit mijn halve knuffel om haar overeind te houden.
Gewillig liet Kyuhyun haar los. Als hij dat niet deed, zou hij kloppen krijgen – wist hij automatisch.
“Kyuhyun, antwoord!” klonk er deze een nijdiger gebonk op de deur. “Wacht maar, ik bel Leeteuk-oppa!”
Seven hield haar hoofd schuin. “Wie is dat? Wie gaat ze bellen? Leeteuk, is dat niet je leider?”
Kyuhyun staarde Seven stomverbaasd aan. Had ze Leeteuks naam dan onthouden? Kon ze Tae Yeon verstaan? Hoe? “Heb je Koreaans zitten leren?” mompelde hij meer dan vragen.
“Ah, Leeteuk-oppa!” klonk het opgelucht aan de andere kant van de deur. Hij was dus terug van zijn romantische date. Op elke andere gelegenheid zou Kyuhyun daarom gelachen hebben, maar nu was hij één en al spanning.
Zelf had hij nog nooit een ‘illegale’ vriendin gehad, maximum voor een paar weken, maar hij had genoeg van de andere bandleden gehoord om te weten dat Tae Yeon niet een doetje was als het om de lieven van Super Junior ging. Blijkbaar ging ze zelfs zover om een privédetective in te schakelen.
“Wie is dat meisje bij Kyuhyun?!” hoorde hij zijn sunbae voor een verklaring eisen.
“Sst!” siste Leeteuk haar toe. “Straks hoort iedereen ons nog!”
“Dus je wist het al?!” zag Kyuhyun Tae Yeon al als een draak, vuurspuwend en met fonkelende ogen. Zelfs de leider Leeteuk leed onder haar, maar op dit moment had hij geen greintje medelijden met hem.
“Sst!” siste Leeteuk weer in paniek.
“Als je stil wilt praten, laat me dan binnen in je kamer!” gebood Taeyeon als een koningin.
“Ik ga wel,” stond Seven ondanks haar bibberende benen die het om de seconde begaven, op en hinkte van het ene been op het andere naar de deur.
“Nee!” vloog Kyuhyun met gespreide armen en benen voor de deur. Taeyeon was nog enger dan duizend paparazzi bij elkaar, ze zou elke vraag maar denkbaar stellen en het antwoord uit je zuigen als een spin bij zijn slachtoffers.
“Jij gebruikt deze methode wel veel,” stelde Seven onverschillig vast, als ze nog steeds hinkend voor zijn weg verhinderend lichaam stond.
Kyuhyun rolde met zijn ogen, pakte haar als bij een pop op onder de oksels – haar ver genoeg van zich houdend zodat ze hem niet goed zou kunnen raken, moest ze schoppen – en dropte haar op zijn bed. “En hier blijf jij zitten! De andere bandleden komen zo direct en de paparazzi staat buiten nog steeds te wachten. Daarbij komt dat je niet fatsoenlijk kan wandelen, dus heb je niet echt een andere kans.”
Met nog een strenge blik achter zich, sloot hij zijn slaapkamerdeur achter zich en draaide die op slot. Zijn strenge blik evolueerde in een brede grijns. Eindelijk was hij het nog eens die macht had over haar en niet omgekeerd. Hij vond het heerlijk om haar rond te commanderen.
“Ik leg het wel een andere keer uit,” pleitte Leeteuk voor stilte, “oké? Ik moet nu de andere leden gaan halen.”
“Best nog deze week, anders zeg ik het tegen de president!” dreigde sunbae Tae Yeon.
“Ah, kom op, zeg,” zuchtte Kyuhyun, die nu de appartementsdeur achter zich sloot. “Waarom moet je er zo moeilijk over doen? Wat als ik nu zeg dat het meisje me geld moet terug betalen en daarom even inspringt voor ‘unnie’?”
“Je droeg haar, Kyuhyun,” herinnerde het oranjeharig meisje hem ferm. “Wil je dat ik dat geloof?”
“Ik weet niet hoe, maar haar spieren zijn overspannen. Daarbij was ze gewoon aan het slapen!” beweerde Kyuhyun met grote, onschuldige ogen. “Ik wilde gewoon dat ze terug op haar benen kon staan.”
“En je kunt niet zomaar langs een apotheker gaan voor een middel voor overspannen spieren?” schoten Tae Yeons wenkbrauwen honend omhoog.
“Je hebt daar een doktersvoorschrift voor nodig, weet je wel,” snoof Kyuhyun nu. Hij besefte heus wel dat hij zich onrespectvol gedroeg tegenover zijn sunbae, maar zo zat het verhaal nu eenmaal in elkaar.
Tae Yeon wierp hem een woeste blik toe. “O wee, als ik jou ooit nog een keer met dat meisje zie! Je gaat eraan!” Ze haalde naar hem uit om haar boodschap extra duidelijk te maken, niet om hem te raken.
“Ah, noona!” dook Kyuhyun weg – alsof hij nog niet genoeg meppen had gehad voor vandaag. En er zouden waarschijnlijk nog meer komen ook.

[NEXT TIME ON: ‘I CAME FROM NOTHING TO BECOME EVERYTHING’]
“Oef, dat hebben we dan ook weer overleefd,” zuchtte Kyuhyun.
“Jij nog niet helemaal,” wees Leeteuk hem er op. “Zorg maar dat ze je niet terug opnieuw ziet met Seven, anders is het oorlog. … Zorg goed voor Seven, oké?”
“Hmm,” knikte Kyuhyun instemmend.
“Yah, Kyuhyun!” schudde zijn deur onder het gebonk van Seven. “Vind je grappig dit of zo? Doe die deur open!”