One

ONE

Ik strompelde naar beneden. De trap was echt een gevaar voor een maandagochtend, als je nog niet helemaal wakker was. Ik hield ervan om uit te slapen, in tegenstelling tot Bella. Die wilde zo snel mogelijk wakker worden. Waarom ze dat wilde, vertelde ze er nooit bij. Edward glimlachte toen hij de trap af kwam. Ik glimlachte terug, zette voor Bella een kom muesli neer en pakte mijn eigen bakje ook van het aanrecht.
'Dankje', zei Bella. Ze schoof een lepel vol in haar mond en ging zitten.
'Wil jij ook iets?', vroeg ik aan Edward. Maar ik wist zijn antwoord al. Edward was op een speciaal dieet en kon geen muesli eten. Hij vertelde het elke ochtend zo geloofwaardig dat ik het wel moest geloven.
Ik voelde me echt honderd procent thuis in dit huis. Hier had ik het gevoel dat ik er toch niet alleen voor stond.
'Vinden jullie het heel erg als jullie mij een lift zouden moeten geven?', vroeg ik. Bella keek op.
'Je kunt ook mijn Chevy nemen, dan rijd ik met Edward mee', zei ze snel. Ik wist dat ze iederen seconde van hun samenzijn wilde benutten, want ze was te bang om hem te vroeg kwijt te raken.
'Dat is een deal'.
'Beloof je wel dat je hem niet vermoord?'
'Nee. Maar dan moet hij beloven dat hij geen zelfmoord pleegt'.
'Die auto rijdt jou echt niet expres tegen een boom aan. Denk er gewoon aan de je hem heelhuids terug moet brengen'.
'Promise', antwoordde ik.

Ik had het eerste uur Engels.
Ik zat helemaal achteraan in de klas. Omdat ik er als laatste bijgekomen was, zat er niemand naast me. Terwijl de klas binnen kwam stromen, legde ik mijn boeken op tafel. Bella en Edward keken Romeo and Juliet tijdens hun Engelse les. Ik had de stiekeme hoop dat we dat met mijn klas ook zouden gaan doen, maar ik ging er niet van uit.
De klas was onopvallend en saai, maar twee personen sprongen er uit. Je kon ze niet níet zien. Jasper Hale en Emmett Cullen. Hoe sierlijk ze de deur binnenkwamen lopen - ik werd elke keer weer bijna van mijn stuk gebracht. Ze liepen naar hun tafel toe; de tafels voor mij. Jasper keek - zoals hij altijd keek als hij mij zag - gesloten. Hij keek alsof hij het liefste wilde wegrennen. Als ik aan Bella vroeg waar dat door kwam, draaide ze eromheen en begon ze over iets anders. Ik staarde Jasper, zoals ik altijd deed, aan met mijn hand onder mijn hoofd. Hij was zo geperfectioneerd. Zo mooi. Bella had me gewaarschuwd: hij was niet goed voor me. Maar ik kon er maar niet achterkomen waarom dat was.
'Vinden jullie het goed als we volgende week Romeo and Juliet gaan kijken? Dan lezen we nu een stuk uit het boek', begon meneer Foster. Ik mocht meneer Foster absoluut niet. Ik spoorde mijn lichaam aan zoveel mogelijk haat te voelen, zodat ik de rest van het uur in een soort roes van emoties door kon gaan. Daar was ik erg goed in. Soms was die emotie vrolijk, maar soms had ik er echt geen zin in. Op het moment dat meneer Foster begon te praten liet ik mijn hoofd in mijn handen vallen. Jasper draaide zich lichtjes om en keek me aan. Ik voelde zijn ogen in mijn hoofd prikken. Maar mijn hoofd optillen deed ik niet. Ik wilde dat ik net zo als Bella heel close was met de Cullens. Alice kende ik wel, want die kwam wel eens bij ons thuis. En Edward kende ik natuurlijk ook. Maar met de anderen durfde ik niet goed te praten. Dat kwam mede door het feit dat ik hier op mijn eerste dag uitgebreide instructies kreeg van Jessica, een toenmalige vriendin van Bella. Zij had me verteld dat ik mijn tijd niet aan de Cullens moest verdoen. Maar ik kon mijn ogen niet van Jasper afhouden. Het ging zelfs zo ver dat ik er rare kriebels door mijn buik vlogen, iedere keer dat onze blikken elkaar kruisten. Ieder normaal mens zou zich afvragen waarom ik dan niet gewoon een keer met hem ging praten. Maar dat was het probleem. Jasper haatte mij, nog voordat hij me echt kende. Ik wist dat zeker, omdat ik het zag aan zijn ogen. Ik durfde er niet met Bella of met Alice over te praten, omdat het gestoord was dat ik eventuele gevoelens zou hebben voor een jongen die ver buiten mijn bereik lag.

'Is mijn auto nog heel?', vroeg Bella. Ik lachte.
'Natuurlijk. Dat had ik je toch belooft? Ga je naar de Cullens?'
'Ik weet het niet. Als Edward dat in zijn hoofd heeft waarschijnlijk wel', gaf ze toe.

Thuis zat Charlie voor de tv. Hij keek altijd naar zijn wedstrijden en hij miste nooit iets. Billy Black zat naast hem. Het verbaasde me dat Jacob - Billy's zoon - er niet bij was, aangezien die jongen smoorverliefd was op Bella.
'Charlie, maakt Bells het eten of was het de bedoeling dat ik dat deed?'.
Charlie haalde zijn schouders op.
Het was altijd zo lekker duidelijk hier.

Rond acht uur 's avonds verveelde ik me echt helemaal dood. Ik sjokte met mijn boek naar Bella's kamer.
'Bells, mag ik jou laptop even lenen? De mijne is echt heel erg kapot'.
'Op het bureau'. Ze wees met haar pen richting het bureau. Ik pakte de laptop en liep terug naar mijn eigen kamer.
Terwijl ik naar beneden scrolde, bekeek ik de site waar Bella het laatst op had gekeken. Het was haar mail. Ze mailde alleen met haar moeder, Renée. Verder was haar computer niet zo spectaculair. Ze zou me echt vermoorde als ze zag wat ik aan het doen was, maar ik kon het niet laten. Bij geschiedenis stond nog één afwijkende site. Ik klikte erop.
Bloederige plaatjes van geesten en kwaadaardige goden vulden mijn scherm. Ik trok mijn wenkbrauwen op. Waarom zou Bella op dat soort sites kijken?
Naar beneden, naar beneden. Ik zag tekstjes staan over de koude wezens. Na een tijdje over verschillende soorten vampiers gelezen te hebben, schoot ik lichtjes in de lach.
Ik had totaal niet door dat Bella in mijn kamer stond.
'Wat doe je?', vroeg ze. Ze kon vanaf haar positie net op het scherm kijken.
'Niks', zei ik snel. Ik klikte op het kruisje, maar internet had ineens zin om langzaam te wezen, dus de site stond er nog.
'Je kijkt in mijn geschiedenis!', zei ze verontwaardig. Ik keek beschaamd.
'Dat deden we vroeger ook altijd', zei ik. Ik probeerde haar zover te krijgen dat ze glimlachte.
'Die zaken zijn echt heel erg privé', ging ze verder, alsof ze me niet had gehoord.
'Sorry. Ik wist niet dat je het zo ernstig zou opvatten', mompelde ik.
'Natuurlijk wel! Je leest daar zaken die van groot belang zijn in mijn leven'.
'Het was een site over vampiers', zei ik spottend. Bella keek me raar aan. Na een paar seconden besefte ze weer waar ze was en griste ze de laptop van mijn schoot. Zonder nog een woord te zeggen stampte ze mijn kamer uit. Ik keek haar apart na. Bella was erg slecht in ruzie maken, maar ik had wel door dat ze boos was. Waarom? Het was een site over vampiers. Ik dacht na. Wat stond er ook alweer? Snel, sterk, koud, wit, aanlokkelijk. Eigenlijk waren het wel alle dingen die mij al eens waren opgevallen bij Jasper. Hij had van die momenten dat hij ineens naast Emmett of naast Alice liep, terwijl hij een seconde daarvoor nog aan de andere kant van de weg had gestaan. Hij had eens met één vinger een tafel weggeduwd. Dat lijkt niet zo spectaculair, maar ik probeerde het zelf ook, en het bleek best moeilijk te zijn. Zijn huid was spierwit. Of zijn huid koud was, wist ik niet. Ik had hem namelijk nog nooit aangeraakt. Doordat ik er zo over nadacht, werd ik steeds nieuwsgieriger. Maar toen kwam ik weer tot mezelf. Vampiers, kom op zeg. Dat kon toch niet? Ik geloofde absoluut niet in wezens die niet menselijk waren.





drie reacties?
en abo?
misschien is dit deeltje nog een beetje kut, maar het begin is altijd het moeilijkst. Want het was heel moeilijk te volgen geweest als ze ineens heel close waren en zo. Maar je zult in de volgende delen nog wel merken dat Jasper er alles aan doet om dichterbij Noah te komen.