Jasy's gift

Ik heb het gevoel dat ik ieder moment flauw kan vallen.
Mijn moeder en vader nemen me in hun armen, en met mijn hand hou ik Jacob's hand vast.
Ik voel me ongeduldig worden, en ik wens dat de andere opschieten.
'Mama,' fluister ik als een klein meisje.
Bella glimlacht. Het is een hele tijd geleden dat ik haar mama noemde.
'Nessie,' antwoord ze.
'Wat gaan we met hem doen?'
'Wat gaan we met wie doen, Nes?'
'Tom..'
Er klinken twee grommen in het rond.
De een is van Edward, de ander van Jacob.
'We doen wat we moeten doen, Renesmee,' antwoord Carlisle somber. Ik weet hoe hij zich voelt bij het uitzicht iemand te doden.
Wacht even. Doden?!
'Nee!' gil ik uit, als ik zie aan hun gezichten dan ik gelijk heb."
'Nessie, we hebben geen keus. We weten niet hoe gevaarlijk hij is.' gromt Jacob
'Je klinkt nu precies zoals de Volturi, Jacob!'
Jacob is stil en kijkt naar de grond.
Oké, misschien was het niet zo verstandig om dat te zeggen, maar de hond moet wat manieren leren.
Ik zie de mondhoeken van Edward omhoog gaan als hij mijn gedachten leest.
Ik grinnik een beetje, maar stop dan abrupt.
Ik wurg me lost uit de omhelzing van mijn ouders en stap naar Jacob. Ik sla mijn armen om zijn middel, en leg mijn hoofd tegen zijn schouder. Ik heb spijt van de dingen die ik dacht.
Tom's gezicht maalt door mijn hoofd.
Hij is het. Hij is het. Hij is de vampier.
Maar, op de een of andere manier geloof ik het niet.
Tom was zo vriendelijk, en zijn ogen waren blauw. Blauw! Niet rood, en ook geen goud.
Ik voel me in de war gebracht.
Waarom jaagt mijn vriend op me?
Ik hoor voetstappen aankomen en draai me om.
Jasy is terug van haar eerste jacht, samen met de andere.
Haar ogen hebben een felrode gloed en ik kan me er niet van weerhouden mezelf af te vragen wat ze gegeten heeft.
Ik kijk bezorgd naar haar ogen. Die horen toch niet felrood te zijn na het drinken van dierenbloed?
Ik frons naar haar en ze glimlacht spijtig.
Ik haal diep adem en ga naar haar toe. Ik trek haar mee en en leg mijn handen tegen haar wangen. Ik haal diep adem. Dit is de eerste keer dat ze van mijn gaven te weten komt.
Ook al is ze nu een van ons, het geeft me een vreemd gevoel. Ik stuur haar een beeld, met daarin mijn vraag verstopt.
Jasy vertrekt haar mond even en staart me aan.
Opeens hoor ik haar stem in mijn hoofd klinken.
Mijn maaltijd? Een wilde berg leeuw. Het deed me pijn om zijn leven te beëindigen
Jasy glimlacht en ik hoor haar stem wegsterven.
Ik kijk haar met grote ogen aan.
'JayJay!' roep ik en ik giechel. 'Wat cool!'
Ik draai me om en loop samen met haar mee naar mijn, ik bedoel onze, familie. Edward kijkt ons met opgetrokken wenkbrauwen aan.
Ik kijk naar Carlisle, en wil net mijn mond opentrekken om hem Jasy's nieuws te vertellen. Maar dan is Edward me voor.
'Carlisle, het ziet ernaar uit dat Renesmee Jasy's gaven heeft ontdekt,' zegt hij glimlachend.
'O?' vraagt Carlisle belangstellend.
Jasy staart hem aan en ik zie Carlisle's ogen glazig worden.
Dan, als zijn ogen weer helder staan, glimlacht hij. 'Uitermate interessant!'
Jasy glimlacht trots, en tegelijkertijd verlegen.
Ik sla mijn arm om haar nek, en ben blij dat mijn beste vriendin nu samen met mij de tijden van de wereld voorbij mag zien komen.
Dan kijk ik naar Jacob, en ben zelfs nog blijer als ik besef dat ik diezelfde tijd met Jacob kan delen.
Dan slaak ik een diepe zucht en wend me tot de andere, die het nieuws van de vampier nog niet wisten.
'Ik weet wie de vreemde vampier is.
Het is Tom,' zeg ik aarzelend, en Jasy's ogen sperren open. Ze sist.