~Chapter 4.3~

''Funny. I almost fell for it, brother.''

Draco had goedkeurend gegrijnsd toen Louise haar verhaal deed over het vervloeken van de drie vrienden. Moeder nam hen mee terug naar de Manor, waar ze beiden de opdracht kregen om hun spullen bij elkaar te zoeken voor school. De laatste week verliep snel. Louise had met Blaise afgesproken om zoals altijd samen een coupé te delen, omdat ze geen zin had in al die andere Slytherins. Zij, en met name Pansy, waren nog niet heen over het feit dat Louise nu deel was van de Malfoy familie. Ze wierp Louise steeds verachtende blikken toe, en aangezien Louise’s lontje de laatste tijd steeds korter werd, bleef ze liever uit Pansy’s buurt, voordat ze haar nog neer zou steken met haar toverstok.
‘Ik heb geen zin in dit schooljaar,’ gaf Louise die middag toe, toen Blaise naast haar zat met zijn arm om haar schouder. Zoals gewoonlijk hadden ze weer de hele snoeptrolley leeggekocht en zaten ze daar nu van te smullen. Blaise stopte een stukje chocolade in haar mond voordat hij reageerde.
‘Ach, nou ja. Ik ben er, en Draco lijkt je ook steeds meer te waarderen. Alles komt goed.’
Ze rolde met haar ogen en kauwde op de chocolade. Dat was zijn antwoord op alles. “Alles komt goed." Was het maar zo simpel. Louise had haar vriendje en tevens beste vriend niets verteld over de opdracht die ze van the Dark Lord had gekregen, maar hij zei dat hij dat begreep. En opnieuw antwoordde hij met “alles komt goed."
Er kwam een meisje uit het derde jaar onaangekondigd hun coupé in. Ze had een opgerold stuk perkament vast en gaf die aan Blaise, met een hoofd zo rood als een tomaat. Een seconde erna was ze weer vertrokken. ‘Ene H.E.F. Slughorn nodigt me uit voor lunch in compartement C…’ mompelde hij zachtjes. Louise trok haar wenkbrauwen verbaasd op. ‘Wie is dat?’
‘Die naam komt me bekend voor… Volgens mij is hij een oude Professor. Hij verzamelt interessante leerlingen. Het zou me niets verbazen als ik Potter daar ook aantref.’ Met een pruillipje keek ze naar hem op. ‘Ga je me verlaten?’
Hij grijnsde breed en trok plagend aan haar blonde haren. ‘Je red het vast wel een halfuurtje zonder mij, Malfoy.’ Hij drukte zijn lippen kort tegen de hare en verliet de coupé, waarbij hij Louise eenzaam en alleen achterliet. Uiteindelijk was Blaise meer dan twee uur weg. Drie kwartier voordat ze in Hogsmeade zouden arriveren, ging de deur van de coupé plots open en stapte haar broer naar binnen. Hij nam plaats tegenover haar zonder iets te zeggen en zijn gezicht leek wel van staal.
‘Ik wil the Lord’s opdracht in mijn eentje uitvoeren,’ zei hij, zijn elle boog leunend op het tafeltje bij het raam. Louise grijnsde breed en schudde haar hoofd. ‘Grappig. Ik was er bijna ingetrapt, broertje.’ Haar grijns veranderde in een grimas; natuurlijk wist ze dat haar broer geen grapje maken, maar ze liet zich niet zo makkelijk commanderen.
‘Ik ben serieus, Louise. Doodserieus.’ Ze leunde voorover en zette haar liefste glimlach op. ‘Oh, maar ik ook. Wij hebben dezelfde opdracht van the Lord gekregen, een opdracht die wij ook samen uit gaan voeren. Of je dat nou wilt of niet.’ Bij die laatste woorden tikte ze hem meerdere malen met haar vinger op zijn neus, een sarcastisch gebaar dat hem duidelijk mateloos irriteerde. Hij sloeg haar hand weg. ‘Best.’
Hij stond op en verliet de coupé zonder nog iets te zeggen. Louise grijnsde tevreden. Ze had net de knopen van de blouse van haar Hogwarts uniform dichtgemaakt toen de coupédeur opnieuw open schoof, deze keer om Blaise binnen te laten. Ze keek niet op of om en deed haar koffer dicht. ‘Een halfuur, hm?’ Ze hoorde hem zuchten en binnen een paar seconden stond hij recht voor haar. Hij tilde haar zonder enige moeite op en zorgde ervoor dat hij haar wel aan moest kijken. ‘Het spijt me. De Professor bleef maar praten en we konden niet weg.’ Hij bekeek haar even en ze zag zijn wenkbrauwen samentrekken. ‘Jezus, kleintje, je moet bijkomen. Je bent echt veel te makkelijk op te tillen.’

Louise was niet meer bij Blaise weg te slaan de rest van die avond. Ze hield de hele rit naar Hogwarts zijn hand vast en was zo moe van de lange reis dat ze bijna met haar hoofd op zijn schouder in slaap viel. Draco had de aandacht van de hele Slytherin tafel toen hij zijn heldhaftige verhaal vertelde over hoe hij Potter's neus brak. Toen Potter een paar minuten later de Great Hall binnenliep, kreeg Louise's broer echter veel minder aandacht.
‘Oh mijn god,’ zei Louise plotseling, net toen ze de eerste hap pudding wilde nemen. Blaise trok zijn wenkbrauwen op en keek haar verbaasd aan.
‘Ik heb je nog helemaal niet verteld wat ik voor mijn O.W.L.'s heb!’ riep ze uit, en Blaise begon te lachen.
‘Ik dacht; nu gaat er iets heel dramatisch komen, of er is iemand dood, maar nee hoor.’ Hij schudde lachend zijn hoofd en ging verder met zijn ijs.
‘Ik laat het je vanavond wel zien,’ zei ze, en ook zij ging verder met haar pudding totdat Dumbledore uiteindelijk opstond om zijn toespraak te houden.
‘Een hele goede avond!’ galmde de stem van de headmaster door de zaal. Louise vond haar pudding net iets interessanter dan de zwarte, dode hand van Dumbledore en keek alleen op toen Professor Slughorn werd voorgesteld.
‘Wat een geinige kerel,’ giechelde ze toen de kleine, dikke man met snor hen allen vriendelijk toeknikte.
‘Professor Slughorn zal de positie van Potions leraar op zich nemen, terwijl Professor Snape dit jaar in de positie gaat van leraar Defence Against the Dark Arts.’
Er kwam een luid applaus van de Slytherin tafel, waar Louise enthousiast aan meedeed. ‘En, zoals iedereen weet, is Lord Voldemort terug en krijgt hij steeds meer volgers.’
Plots voelde Louise zich ongemakkelijk. Ze staarde naar beneden, naar de tafel, en voelde hoe Blaise zijn hand beschermend op haar onderarm legde. Ze had het gevoel dat er iemand naar haar keek en dat vermoeden werd al gauw bevestigd toen ze over haar schouder naar de Gryffindor tafel keek. Niet alleen Harry, maar ook Ron en Hermione keken haar woedend aan. Ze gaf hen haar liefste glimlach, rolde met haar ogen en richtte haar aandacht maar op Blaise.
‘Ik wil naar bed,’ zeurde ze. Hij trok een wenkbrauw omhoog en grinnikte.
‘Kom, we gaan. Die ouwe is toch klaar met zijn toespraak.’
Hij ging overeind staan en pakte haar hand vast, waarna hij haar door de drukte heen naar de Slytherin common room leidde.

‘Astronomy - A. Care of Magical Creatures - A. Charms - E! Defence Against the Dark Arts - nog een E. Divination - een A. Herbology.... nou ja, ik vind dat vak sowieso niet leuk... een P. History of Magic - E. Potions - E. En als laatste, Transfiguration. Ook een E!’
Louise gooide het blaadje met haar O.W.L. resultaten door de lucht en liet zich achterover met haar hoofd op Blaise schoot vallen. Het was allang twaalf uur geweest en iedereen met een beetje gezond verstand was al naar bed, op Blaise en Louise na. Blaise vlocht zijn vingers door haar goudblonde haren en knikte goedkeurend.
‘Netjes, heel goed. Ik ben trots op je.’
Ze grijnsde breed en voelde haar wangen lichtelijk rood worden. Daardoor moest Blaise alleen maar lachen.
‘Je hebt last van stemmingswisselingen, is dat je al opgevallen?’
Ze schudde haar hoofd.
‘Dat valt heus wel mee,’ antwoordde ze droogjes, en ze ging nu rechtop op zijn schoot zitten. Ze sloeg haar armen om zijn nek en trok hem dichterbij tot de puntjes van hun neus elkaar raakten.
‘Hey Blaise, raad eens,’ fluisterde ze zachtjes boven het geknetter van het vuur uit. Hij keek haar recht in haar ogen aan en glimlachte.
‘Zeg het eens, liefste.’
Ze gaf hem een kusje op zijn lippen voordat ze antwoordde.
‘Ik hou van je.’
Hij gniffelde zacht en gaf haar een kus terug.
‘Niet zoveel als ik van jou houd.’