3. een Preek en Geluk

3. een Preek en Geluk


Iedereen houd z’n adem in. Legolas loopt naar voren, slaat zijn armen over elkaar.
“Ik ben diep teleurgesteld” zei hij na een tijdje. “Begrijpen jullie dat?”
“Ja vader” mompelde Mariska, Peyton en Aragorn. “Ik wil jullie niet kwijt en dat weten jullie” gaat Legolas verder. “Ja vader” zeggen ze weer. “En Mariska ik had van jou wel wat verantwoordelijkheid verwacht.” Mariska werd stil. “Maar vader we wilden u helpen in de oorlog” zegt Peyton en ze kijkt haar vader in z’n ogen. Legolas hurkt door zijn knieën en neemt zijn kinderen in zijn armen. “Ik hou van jullie, maar ik wil niet dat er iets met jullie gebeurt. En daarbij hoe zou jullie moeder reageren?” De drie wilden net op hun vaders vraag reageren toen Elrond hen onderbrak. “Legolas misschien moeten we het na de vergadering uit praten met je kinderen.” Legolas knikt begrijpend. “U hebt gelijk heer Elrond.” Hij kijkt zijn kinderen aan. “En jullie blijven bij mij en dan zal ik jullie straf bepalen.”
“Ja vader” mompelen ze, en ze lopen met hun vader mee naar zijn stoel terwijl iedereen hun aan kijkt.
Na de vergadering blijven Elrond en Legolas staan bij de stenen tafel, die in het midden van de vergaderzaal stond. Mariska, Peyton en Aragorn stonden bij een pilaar wachtend op wat hun zou komen. “Kinderen” zei hun vader toen en hij wenkte ze. De drie lopen naar hun vader toe en wachten geduldig. “We hebben besloten dat jullie naar huis gaan” zegt Legolas rustig. “WAT!” roepen de drie. "M..maar vader” stottert Aragorn. “We willen niet naar huis.”
“Jullie moeder is vast ongerust” zegt Legolas, “En ik wil niet dat jullie gewond raken."
“Maar wij willen vechten en u houd ons echt niet tegen vader” zegt Mariska. “Mariska jij bent de oudste en moet het goede voorbeeld geven.” Maar Mariska schud haar hoofd. “Vader we gaan met u mee of u het nou wil of niet.” De drie keken hun vader vastberaden aan. De ogen van Legolas begon te tranen en toen nam hij zijn kinderen in zijn armen.
“Ik zal Isla vertellen dat de kinderen met jou mee gaan Legolas” zei Elrond en hij ging weg. Legolas gaf zijn kinderen een kus en nam ze mee naar zijn kamer. “Goed over een paar dagen vertrekken we dus blijf in de buurt bergrepen?”
“Ja vader” zeggen de drie in koor. “Als een van jullie over de schreef gaat, gaat gelijk naar huis begrepen?” Mariska, Peyton en Aragorn knikken. Legolas zucht. “Ik kan niet geloven dat jullie meegaan want nou als…”
“VADER!” word hij door z’n kinderen toe geroepen. “We kunnen ons heus wel redden hoor” zegt Peyton glimlachend.
“Wij wel ja, jij niet” mompelt Aragorn zachtjes. “Wat zei je” vroeg Peyton tegen haar broer. “O niks hoor sis” zegt Aragorn. Peyton reageert er meteen op.
Legolas schud zijn hoofd. “Kinderen rustig” zegt hij dan streng. Zowel Peyton als Aragorn worden stil. “Er is een kamer voor jullie gemaakt daar zullen jullie slapen, o en Aragorn jij slaapt bij mij op de kamer en Mariska met Peyton.”
De drie knikken. “Jullie blijven hier dan haal ik heer Elrond en jullie gaan nergens heen is dat duidelijk?”
“Ja vader” hoort hij van zijn kinderen, dan loopt hij weg.

De volgende dag staan de drie bij elkaar maar dan komen de vier hobbits naar hun toe.
Volgens mij zijn het jongens van onze leeftijd denkt Mariska als ze naar de jongens kijkt.
“Hallo” zegt een van de vier. “Mijn naam is Pippin Toek en die van jullie?"
"Mijn naam is Peyton" zei Peyton. "En dit zijn Mariska en Aragorn."
"Aangenaam." Zegt Pippin. Peyton glimlacht en loopt langs hen heen verder. Ze voelde nog steeds dat er een gevaar was. Iets dat naderde.. ze kon het niet beschrijven, maar de anderen vonden haar vast raar. Ze zuchtte en liep afwezig langs de huizen.
“Hey Peyton” roept er iemand en ze kijkt om.
Mariska rent naar haar jongste zus. “Wat is er aan de hand?”.
Mariska kijkt haar zusje aan. “Je kan me alles vertellen dat weet je toch?”
“Maar jullie zouden me toch raar vinden, vooral Aragorn” zegt Peyton.
Mariska schud haar hoofd. “ Dat vind ik niet dus zeg maar wat je dwars zit.”
Peyton zucht. “ ik weet niet wat het is en ik kan het niet beschrijven maar ik vrees dat er gevaar in de buurt is.” Peyton begint te rillen. Mariska houd haar kleine zusje stevig vast.
“Geen zorgen Peyton ik zal je beschermen.” “ Echt?” vraagt Peyton.
Mariska knikt.
“Meiden” Roept Legolas. “ We gaan”.
Mariska en Peyton rennen naar hun toe. Dan gaan ze op weg.
Legolas houd zijn kinderen in het oog. Jullie hadden nooit mee moeten gaan denkt hij terwijl Rivendel achter hun verdwijnt.