Hoofdstuk 76

“Matthew.” Ik vlieg hem om zijn hals en hij slaat zijn armen rond mijn middel. Ik laat hem snel los en sta met een grote glimlach voor hem. “Dat is lang geleden”zeg ik en Matthew schiet in de lach. “Het is inderdaad lang geleden.” Ik zak weer neer in het zand en Matthew komt naast me zitten. “Hoe gaat het eigenlijk met je”vraagt Matthew. “Het gaat. Ik heb een leuke baan en een leuke vriend, dus ik mag nergens over klagen. En met jou?” “Mijn leventje is rustig. Ik heb een vrouw, een kind en een goede baan dus ik mag ook nergens over klagen.” “Een kind? Jij? Dat had ik echt niet verwacht.” “Ja als je echt van iemand houdt, is een kind de volgende stap.” “Is het een meisje of een jongen?” “Een meisje.” “Hoe heet ze en hoe oud is ze?” “Je wilt wel veel weten hè.” “Sorry.” “Nee het maakt niet uit. Ik ken je niet beter. Mijn dochter heet Chansy en ze is net één geworden.” “Ach, heb je een foto van haar?” “Ja natuurlijk.” Matthew pakt zijn mobiel uit zijn zak en laat mij een foto zien. “Je kan der niet zo goed zien maar dit is samen met mijn vrouw.” Ik bekijk de foto en ik smelt bijna weg van de schattigheid. “Hoe heet je vrouw.” “Vanessa.” “Ze is knap.” “Dat weet ik.” Matthew kijkt nog even naar de foto en stopt dan zijn mobiel weg. “Zullen we langs het water gaan lopen.” “Ja is goed.” We staan beide op en lopen richting de zee. Matthew is een schoolvriend van Charlie. Ze zaten samen in het basketbalteam en omdat ik vaak met Charlie meeging, ken ik Matthew ook goed. Hij was ook een soort vriend van mij. We hebben echt de grootste lol gehad samen. “Hé weet jij nog dat feestje. Waar jij…” “Ja! Dat weet ik nog! Jij had beloofd daar nooit meer over te beginnen.” “Ja sorry, maar het kwam gewoon in me op.” “Ik weet dat nog super goed.”

Ik loop door het huis van iemand die ik niet ken. Het is het huis van een teamgenootje van Charlie. Ik voel me zwaar kut omdat ik vandaag te horen heb gekregen dat mijn ouders problemen hebben met geld. Ik ben al aardig aangeschoten en schenk mijn beker opnieuw vol. Ik loop met mijn beker met alcohol door het huis, naar buiten waar Charlie en zijn vrienden zijn. Ik wankel een beetje door de alcohol maar bereik Charlie uiteindelijk wel. Ik raak mijn evenwicht kwijt en val om. Gelukkig word ik opgevangen door iemand en pas als diegene wat zegt, weet ik wie het is. “Wow schat. Volgens mij heb je al te veel gedronken.” “Nee hoor. Ik kan nog veel meer drinken.” Charlie zet me naast zich neer en slaat zijn arm om me heen zodat ik niet weer val. Charlie pakt mijn glas en drinkt het zelf leeg. “Hé”zeg ik verontwaardig en Charlie lacht even. “Jij hebt genoeg gedronken. Ik ga wel wat water voor je halen.” Charlie staat op en loopt naar binnen. “Tss jij bent geen partanimal.” Ik hoor iemand naast me lachen en draai mijn hoofd om naar diegene. “Heb je het over Charlie?” “Natuurlijk heb ik het over hem, Matthew.” “Jij bent dronken.” “En jij niet.” Matthew schiet in de lach en ik leg mijn hoofd tegen zijn schouder. “Weet je waar ik zin in heb?” “Nou waarin”vraagt Matthew lachend. “Ik heb zin om te gaan zingen.” “Dan doe je dat.” “Zing je dan mee?” “Nee.” Ik ga rechtop zitten en kijk Matthew aan. “Jawel. Jij zingt mee. Kom op.” Ik sta op en wankel een beetje waardoor Matthew me even vasthoud. “Ik weet een leuk liedje.” “Dan zing je die”zegt Matthew nog steeds met een glimlach. “Oké ik begin met zingen. Hier komt het.” Ik adem even diep in en begin dan met zingen. “Chest to chest. Nose to nose. Palm to palm. We were always just that close. Wrist to wrist. Toe to toe. Lips that felt just like the inside of a rose.” Ik haal weer diep adem en zing dan verder. “So how come when I reach out my fingers. It feels like more than distance between us.” Ik hoor Matthew keihard lachen en pak dan zijn handen beet. Ik trek hem overeind en kijk hem. “Zing nou mee Matthew. Heb lol.” Matthew lacht weer en ik zing weer verder. “In this California king bed. We’re ten thousand miles apart. I’ll be California wishing on these stars. For your heart on me. My California king.” Ik weet dat ik op dit moment zo vals zing maar het boeit me niks. Ik heb nu gewoon even schijt aan alles en iedereen. “Ah kom nou Matthew. Je leven wordt een stuk leuker als je meezingt.” “Jij bent dronken.” “En jij niet.” Ik wankel weer op mijn benen en val weer bijna om. Matthew slaat zijn armen rond mijn middel en houdt me stevig vast. “Ik denk dat jij even moet gaan zitten en de rest van de avond geen alcohol meer moet aanraken.” “Ja pap.” Ik peuter zijn handen los van mijn middel en ga op een stoel zitten. “Matthew.” “Ja Aimee.” “Jij bent saai.” “Dank je en jij bent dronken.” “Dank je wel.” Ik kijk Matthew aan en ik zie hem even lachen. “Ik weet iets leuks”zeg ik en spring op. Ik pak Matthew’s hand beet en trek hem mee naar het zwembad. Voordat Matthew ook maar iets kan doen, duw ik hem in het zwembad en spring er dan zelf ook achteraan. Als ik bovenkom, voel ik gelijk twee armen rond mijn middel, wordt opgetild en op de kant neergezet. Ik ga zitten en spetter met mijn voeten in het water. Matthew kijkt me boos aan en ik trek een pruillipje. Dan schiet Matthew keihard in de lach waardoor ik ook moet lachen. “Je bent gek Aimee.” “Dank je. Jij ook.” Matthew lacht weer en legt zijn handen op mijn knieën. “Kijk Matthew. Nu ben jij niet meer saai.”

“Jij was toen zo dronken.” “Ja dat weet ik. Ik ben daarna nooit meer dronken geweest.” “Het was wel gezellig die avond.” “Ja dat is waar. Ik heb de volgende ochtend nog een hele preek gekregen van Charlie. Het enige wat ik deed was knikken. Ik heb niks verstaan van wat hij zei.” “Zoals gewoonlijk. Jij knikt maar wat en zegt ja maar negen van de tien keer weet je niet eens wat er tegen je gezegd wordt.” “Ja zo ben ik.” We lopen een beetje door het water heen en zeggen even niks, wat ik heel fijn vind. Ik pak mijn mobiel uit mij zak en ga naast Matthew lopen. “Matt?” “Ja?” “Zullen we op de foto gaan? Dan heb ik tenminste nog een herinnering aan je als ik je de komende acht jaar niet meer zie.” “Kom hier.” Matthe slaat één arm rond mijn middel en ik houd mijn mobiel op een afstandje. “Ja klaar”vraag ik en Matthew maakt een uhm geluidje. Ik maak een foto en bekijk hem. “Ik vind hem schattig.” “Ik ook”zegt Matthew met een glimlach en laat me dan los. “Zullen we maar weer terug gaan naar de huisjes. Dan kunnen we kijken we er nog meer zijn.” “Ja is goed”zeg ik en pak nog even snel mijn spullen. Wat is het toch weer leuk om Matthew weer een keer te zien.