De 100e Hongerspelen - 233

“Ik kan de districten onmogelijk meteen opheffen”, verzuchtte Katniss. “Voorlopig blijft reizen verboden en moeten ze blijven werken. Ik zal de vredebewakers strikte instructies geven om milder te zijn en ze krijgen uiteraard meer geld, maar…”
“Meer kan je niet doen, niet meteen”, zei Peeta kalm. “Dat weten we allemaal. Het zal langzaamaan moeten gebeuren.”
“Ik wil het niet langer dan een jaar laten duren”, vond Katniss. “Ze hebben genoeg geleden.”
“Dat wordt je eerste prioriteit als presidente, niet?”, vroeg Portia. Katniss schudde haar hoofd.
“Nee, haar gezin komt altijd op de eerste plaats”, zei Haymitch met een glimlach. “Terecht.”
“Wie haalt hen uit de arena?”, vroeg Katniss.
“Doe ik wel”, stelde Inne voor. “Vania kent me.”
“Ik ga mee, voor Rue”, zei Carsta zonder aarzelen.” Katniss knikte goedkeurend, de stylisten had ze waarschijnlijk het minst van al nodig in het gesprek met Snow.

***

“Ik ga jagen.” Xandrijn stond op.
“We hebben eten genoeg”, zei Vania verbaasd. “Je hoeft niet…”
“Ik moet gewoon iets te doen hebben!”
“Dat begrijp ik”, was Ian Vania voor. “Ik ga mee.” Hij keek haar aan. Vania knikte, dan was hij in elk geval niet alleen, wat een hele geruststelling was. Ze was veel te bang dat hij anders iets dom zou doen. Niet dat ze hen graag liet gaan, maar ook zij begreep dat ze graag iets om handen hadden. Ze keek de jongens na toen die het bos in liepen.
“Zal ik intussen wat hout sprokkelen?”, stelde Odette voor. Vania knikte.
“Doe maar, ik blijf hier zitten, als je dat niet erg vindt.” Odette knikte begrijpend, Vania wilde Rue niet alleen laten. Ze had de hele nacht nachtmerries gehad en lag nu eindelijk vredig op Vania’s schoot te slapen.

***

“Peli Holaine.” Snow kwam opnieuw het hoofdkwartier van de Spelmakers in. Peli keek op.
“Wat is er?”
“Kom mee.” Aarzelend volgde Peli Snow.
“Ja?”, vroeg ze, toen ze de deur achter zich had dichtgetrokken.
“Hoe is het met Adriënne?”
“Behalve dat ze opgesloten is, redelijk goed.” Peli vroeg zich af waar dit gesprek toe zou leiden.