058

‘Ik kan het gewoon niet geloven’, zei Sam. Met haar telefoon in haar hand en haar ogen vol tranen liep ze de lift van het appartementencomplex in. De lift was eindelijk gemaakt. ‘Ik ook niet, ik ben ook even in shock’, zei Zayn aan de andere kant van de lijn. De eerste die in haar hoofd op was gekomen was Zayn. ‘Het is gewoon…’. Ze stopte even om op het knopje van de zesde verdieping te drukken. De liftdeuren sloten en ze voelde hoe de lift in beweging kwam. ‘Het Zwanenmeer dansen is alles dat ik ooit gewild heb, vanaf ik begon met dansen’. Zayn was even stil. Sam veegde een paar tranen van haar wangen. ‘Ik snap hoe je je nu voelt, maar je moet niet opgeven, oké?’. Sam antwoorde niet. Ze wou heel graag opgeven nu. ‘Toen ik auditie deed voor X Factor kwam ik eerst ook niet verder dan bootcamp en kijk waar ik nu ben’. Hier werd ze wat rustiger van. ‘Ooit zal jij de witte zwaan dansen, dat beloof ik je, al moet ik er persoonlijk voor zorgen’. Ze lachte. ‘Dankje’, zei ze, waarna ze haar neus ophaalde en de laatste tranen wegveegde. ‘That’s it, gewoon blijven lachen, gewoon blijven dansen, dan kom je er wel, ik weet echt hoe kut dit is, maar hier moet je gewoon even doorheen’. De liftdeuren gingen open en Sam liep de gang op. ‘Je hebt wel gelijk’, gaf ze toe. ‘Ik blijf gewoon doorgaan en de volgende keer win ik van Chloe’. Wat ze niet kon zien, was Zayn die aan de andere kant van de lijn onbewust trots glimlachte. ‘Je komt er wel’, moedigde hij haar aan. Sam kwam tot stilstand. Ze voelde aan de deurklink, die niet op slot zag en opende de deur. ‘Echt heel erg bedankt, ik dacht dat ik nooit meer op zou houden met huilen’. ‘Niet meer huilen, dat is nergens voor nodig’. ‘Ik zal mijn best doen’. Ze stapte het appartement binnen en sloot de deur achter haar. Ze hoorde hoe de wc doorgespoeld werd. Er werd aan de deur gerammeld en Megan verscheen in de deuropening. ‘Sam? Heb je gehuild?’, vroeg ze verbaast. Ze zag Sams rode ogen en liep haastig naar haar toe. ‘Ik bel je nog wel, goed?’, zei Sam in de telefoon. ‘Ja, is goed, succes’. ‘Doei’. ‘Bye, babe’. Ze glimlachte even, waarna ze ophing en haar telefoon in haar broekzak stopte. Megan gaf haar geen tijd om haar jas uit te trekken. Ze sloeg haar armen om Sam heen. ‘Wat is er?’. ‘Ik ben uit het Zwanenmeer gezet’, vertelde ze. Ze sloeg ook een arm om Megan heen. Megans greep verstrakte. ‘Wat?!’. Sam zuchtte. ‘Het is allemaal Chloe’s schuld, ze wou gewoon dat ik te laat zou komen, dan werd ik eruit gezet en kon zij mijn rol overnemen’. Ze werd al weer boos bij de gedachte aan Chloe. ‘De bitch!’, riep Megan uit. Ze liet Sam los en pakte haar bij haar schouders. ‘Gaat het wel?’. Sam knikte. ‘Ik ga vandaag even nadenken en dan begin ik morgen gewoon weer opnieuw’.
Zijn ogen schoten van zijn telefoon naar het huis voor hem. Hier moest het zijn. Hij liep over het paadje naar de voordeur. Zenuwachtig stapte hij het trappetje op. Hij haalde nog een keer diep adem, voordat hij op de bel drukte.