057

Haastig rende Sam, zo snel als haar spitzen het toe lieten, door de gangen van het New York City Ballet. Megan had haar om vijf voor twaalf wakker gemaakt, wat ervoor zorgde dat het nu al half één was. Van gisteravond wist ze niet veel meer. Vlagen van herinneringen waren voorbij gekomen toen ze wakker werd. De bar, een paar drankjes, een paar pilletjes van Chloe, twee jongens, de club in de gigantische kelders van de bar. Ze kon slechts een paar beelden voor haar ogen krijgen. Het was één grote, zwarte vlek in haar geheugen. Toen ze de hoek om sloeg, richting het theater, kreeg ze de schrik van haar leven. Haar ogen werden wat groter en haar mond viel open. Ze minderde vaart, totdat ze stilstond. Chloe stond op het podium te dansen. Haar choreografie. Een leger aan achtergronddanseressen achter haar. Haar achtergronddanseressen. Robert stond aan de zijkant van het podium toe te kijken. Een paar dansers naast hem. ‘Prachtig!’, riep hij. ‘Robert!’, riep Sam naar hem. De man draaide zich om. Hij keek haar even aan. Ietwat minachtend. Vol verbazing liep Sam naar hem toe. ‘Wat is dit?’. Ze was bang voor het antwoord. ‘Kom even mee’. Hij legde een hand op haar schouder en zette een paar passen in de richting waar ze vandaan kwam, zodat ze buiten gehoorsafstand waren. ‘Sam…’, begon hij. Hij haalde even diep adem. Sam keek hem vol verwachting aan, al was ze bang voor wat hij nu ging zeggen. ‘Ik heb het idee dat je deze rol niet aankan’. ‘Ik kan deze rol echt we-‘. ‘Laat het me even uitleggen’, onderbrak hij haar. Ze hield haar mond. ‘Je bent niet meer zo energiek, je zet je niet in, het is gewoon niet zoals het hoort te zijn’. Sam hield haar mond dicht. Ze wou hem wel vertellen dat het niet zo was, echt wel, maar ze wist dat wat hij zei gewoon de waarheid was. Ze was nogal depressief geweest toen ze Zayn zo lang niet had gezien. Dat had invloed gehad op haar dansstijl, dat wist ze zelf ook, maar Robert had het haar nog nooit eerder gezegd, dus had ze gedacht, meer gehoopt, dat hij het niet in de gaten had gehad. ‘Dat je nu te laat bent, is de druppel’, ging Robert verder. ‘Sorry Sam, maar ik kan niet anders, ik zet je uit het stuk’. ‘Maar wie sp-‘. ‘Chloe’. Sams wenkbrauwen vlogen omhoog. ‘Chloe?!’, riep ze uit. ‘Ze boot aan beide rollen te dansen’, vertelde Robert. Achter hem zag ze dat Chloe klaar was met dansen. Ze keek Sams kant op. Hun blikken kruisten. Chloe knipoogde naar haar. Sams ogen spoten vuur. ‘Dit kun je niet maken!’, viel ze tegen Robert uit. ‘Dat kan ik wel’, bracht hij hier tegenin. ‘Je speelt nog wel in je andere stukken, alleen is het Zwanenmeer wat te hoog gegrepen voor jou’. Sam keek hem nog even aan. Ze kon het grijze haar wel uit zijn hoofd trekken op dit moment. En Chloe’s oogballen eruit steken. De bitch. Om een woede-uitbarsting te voorkomen, draaide ze zich om en liep weg van Robert. Het hele Ballerina-zijn kon haar wel gestolen worden.