054

Hand in hand liepen Zayn en Sam door Central Park, op weg naar de Starbucks voor een beker koffie. Het was rond tien uur in de morgen. Zayn had die nacht op de bank geslapen, wat hem verassend goed was bevallen. Hij vloog die middag om drie uur alweer terug naar Londen. Sam moest gewoon werken, dus dit kwam goed uit. Al vroor het niet meer, het was nog steeds koud. Een lichte wint blies langs hen heen. De bankjes aan de kanten en het pad zelf waren nog vochtig van een lichte regenbui die nacht. ‘Ik wou dat ik hier kon wonen…’, zei Zayn dromerig. Hij keek geïnteresseerd om zich heen. ‘Ik zou daar een appartement kopen’. Hij tilde de hand die verstrikt was in die van Sam op en wees naar een groot gebouw links van hen. ‘Met een mooie hond en dan zou ik hier elke dag gaan wandelen’. Sam lachte. ‘Dan kom ik bij je wonen, goed?’. Hij keek met een glimlach naar haar om. ‘Geweldig’. Aan het einde van het pad kwam de grote straat weer in zicht. ‘Als je vakantie hebt, kom je naar Londen, toch?’. Ze knikte. ‘Over twee weken beginnen die shows, die duren zes weken en daarna heb ik twee weken vakantie’. ‘Dan kom je gewoon twee weken naar Engeland’, stelde Zayn voor. Sam lachte. ‘Als je twee weken bij mij wilt zijn’. Hij keek weer naar hem om. ‘Ik wil mijn hele leven wel bij jou zijn’, zei hij, waarna hij een kus op haar wang drukte. ‘Awh, dat is z-‘. Sam werd onderbroken door het geflitst van een camera achter hen. Beiden keken ze achterom. Een wat oudere man met een camera keek hen breed glimlachend aan. Hij hield maar niet op met foto’s maken. ‘Ey, dude, stop even’. Zayn liep naar de man, waarbij hij haar mee trok. De man trok vragend zijn wenkbrauwen op. Dit was hem nog nooit gebeurd. ‘Wij gaan even leuk op de foto, maar dan ga je daarna wel meteen weg, goed?’, vroeg hij. De glimlach van de man werd breder. ‘Als jullie dat zouden willen…’. Zayn keek vragend om naar Sam. Ze twijfelde even, maar kwam toen tot de conclusie dat het geen kwaad kon, omdat ze het toch vanavond aan haar vader zou vertellen. Ze knikte. ‘Is goed’. De man kreeg pretlichtjes in zijn ogen. Hier zou hij goed betaald voor gaan krijgen. Ze legde zijn hand om Sams middel en bracht zijn hoofd bij het hare. ‘Zo goed?’, vroeg hij. De man keek op de camera. ‘Ja, helemaal perfect, lachen…’. Sam zette haar breedste glimlach op. De camera ging meerde keren af. ‘Zeg…’, begon de man. ‘Als jullie het niet erg vinden…’. Zayn keek hem vragend aan. ‘Nou?’. ‘Een zoenfoto zou leuk zijn’, gaf de man toe. Zayn lachte. ‘Sam, kom is hier’. ‘Nou, eig-‘. Ze had nog willen zeggen dat ze dat niet z’n geweldig idee vond, maar Zayn drukte zijn lippen al op de hare. Ze moest onbewust een beetje glimlachen. Ze hoorde hoe de camera afging, waarna ze Zayn van zich af duwde. Ze wou wel wat tegen hem zeggen, maar wist niet wat, dus schudde ze maar met haar hoofd. Zayn lachte. Hij pakte haar hand weer vast. De man stak zijn hand naar Zayn uit, die vastgepakt werd. ‘Heel erg bedankt’. ‘Graag gedaan hoor’. ‘Jullie hebben verder geen last meer van mij’. De man schonk hen allebei nog een dankbare glimlach, waarna hij Zayns hand los liet en weer verder liep. Sam begon, met Zayn naast zich, de andere kant op te lopen. ‘Het is vast een heel mooie foto geworden’, vond hij.