Hoofdstuk 1

Een lapjespoes ging de struiken door. De bladeren maakten een ritselend geluid, terwijl de zon in de verte onder ging. De stralen schenen op haar vacht, maar ze voelde het niet. Het was bladkaal, de tijd dat er veel sneeuw zou vallen. Een koude windvlaag ging langs haar vacht. Eén maan geleden was ze krijger geworden. Ze herinnerde de ceremonie nog goed. De trainingen met haar mentor, haar leerlingen naam Vlekpoot. En toen riepen alle katten haar krijgersnaam, terwijl de zon op haar vacht scheen en ze de koudde sneeuw vergeten was. De bekende stemmen van vrienden, en famillie, die haar krijgersnaam als eerste riepen. Haar groene ogen keken het kamp rond, en zagen een witte poes met zwarte vlekjes op haar staart, poten, en oren af komen. Het was Spikkeloor, haar zus. Dezelfde groene ogen keken naar de lapjespoes, terwijl Spikkeloor op haar af liep. ‘Vlekpels,’ miauwde ze met haar zachte, maar niet heel zachtte stem. Vlekpels’ stem was hetzelfde, maar minder zacht en rustig. Toch leken ze op elkaar. Vlekpels en Spikkeloor hadden ook nog een broer, maar die hadden ze nooit ontmoet. Velen zeggen dat die dood is gegaan bij hun geboorte. ‘Hoe ging de patrouille?’ vroeg Spikkeloor opeens. Vlekpels schrok uit haar gedachten. ‘De patrouille..’ begon ze en herinnerde alles er van weer. Ze was er immers net van terug gekeerd. ‘Niet zo goed.’ Spikkeloor keek haar vragend aan, maar toen voelden ze beiden een hongerig gevoel. De twee zusjes besloten wat te gaan eten terwijl Vlekpels alles zou vertellen. Ze gingen bij de struik waar de meeste katten altijd eten, wat prooi eten. Vllekpels nam een konijn, en Spikkeloor had een waterrat. ‘De patrouille,’ begon Vlekpels, en slikte een grote hap door. ‘Eerst gingen we jagen langs de grenzen, omdat het bladkaal is en we prooi nodig hebben. We betrapten SchaduwClan op jagen op ons territorium. De twee SchaduwClankrijgers vertelden dat er ook op hun territorium is gejaagd, en wel door DonderClan. Ze hadden alleen de DonderClan geur geroken, dus we weten niet wie het is. Ik weet zeker dat de DonderClan en de SchaduwClan tegen elkaar gaan dreigen bij de grote vergadering morgen. Ik moet weten wie die dief is. Lichtster heeft gezegd dat hoe weinig prooi we ook hebben, we nooit de krijgscode moeten overtreden. Ik wil die verader betrappen. Maar ik weet niet wie het is, en waarom hij of zij het doet.’ De laatste zinnen klonken alsof ze het zou opgeven. Snel nam ze nog een hap van haar konijn. ‘Ik wil geen oorlog, niet weer opnieuw..’ fluisterde Vlekpels. ‘Vlekpels…’ begon Spikkeloor, nadat ze een hap doorgeslikt had waar ze het hele verhaal op zat te kauwen. ‘Morgen is de vergadering al. Je kunt het niet meer voorkomen. Maar ik weet zeker dat het je ooit lukt.’ Met die woorden ging ze richting het krijgershol. De zon was al helemaal weg en de bijna volle maan was al halverwege. Vlekpels at het konijn nog op en ging toen ook naar het krijgershol. Ze krulde zich op naast haar gespikkelde zusje en sloot haar ogen. Maar of ze wel kon slapen, in het zelfde hol als een verader, wist ze niet.