Teen 35.

'Ik gebruik haar niet voor de seks!' Ging hij meteen in de verdediging. 'Jullie hebben al 2 keer seks gehad, maar anders doe je gewoon of ze een vreemde voor je!' Bitste ik terug. 'Laura, je mag veel over me zeggen,' Begon hij en hij kwam voor me staan. 'Maar ik zou nooit een meisje voor de seks gebruiken!'
'Waarom denkt Esmay dan van wel?' Vroeg ik simpel. Hij fronste zijn wenkbrauwen en wendde zijn blik af. 'Zie je nou wel!'
Opeens hoorde ik de voordeur open gaan. Liam kwam de woonkamer ingelopen en achter hem verscheen Charlotte. Toen ze mij en Louis zag staan greep ze automatisch Liam's hand beet. Ik liet mijn adem ontsnappen. Ik had net een hele hoop dingen klaar in mijn hoofd om naar Louis' hoofd te gooien maar ik krijg mijn kans nog wel. Ik liep naar Charlotte toe. 'Wat doe jij hier, ik dacht dat je bij Esmay was?' Vroeg ik en ik keek op naar Liam.
'Dat was ook zo, maar toen zei Tante Esmay dat ze even weg moest, en toen was ik helemaal alleen maar toen kwam Liam.' Vertelde ze. Ik keek dankbaar op naar Liam. 'Ik had eerst gebeld maar er deed niemand open dus ging ik langs de achterdeur en ik vond Charlotte helemaal alleen dus kwam ik hierheen.' Ik legde mijn hand op zijn schouder als teken dat het goed was. 'Maar was is Esmay dan?' Vroeg Louis opeens. Ik was al helemaal vergeten dat hij hier ook was.
'Ik heb wel zo'n idee.' Zei ik en ik liep naar de achterdeur. Zodra ik die opende hoorde ik voetstappen wegrennen. Ik rende het huis door naar de voordeur.
'Esmay!' Zei stopte abrubt met lopen en draaide zich om. 'Hoe kun je haar alleen laten!' Schreeuwde ik en ik beende naar haar toe. Verschillende mensen op straat stopten met lopen en keken toe. Waarschijnlijk stonden Louis, Liam en Charlotte nu ook achter me. Een hele hoop schuld kon ik aflezen van Esmay's gezicht.
'Waarom!' Riep ik weer. 'Ik wou het weten..' Jammerde ze. 'Vertrouw je me niet? Dacht je dat ik iets voor je ging verzwijgen ofzo!'
'Nee.' Piepte ze meteen. 'Waarom laat je m'n dochter dan alleen?! Wie weet wat er gebeurt kon zijn als Liam er niet was!'
'Kom op Laura,' Begon ze en ze keek verlegen om zich heen. 'Ik was amper 5 minuten weg...'
'Dan nog! Er konden ongelukken gebeuren!'
'Oh ik zou voor ongelukken zorgen? Ik was niet degene die haar alleen liet in de keuken en haar zo het ziekenhuis inkreeg!' Bitste ze terug. Amper enkele seconden later voelde ik een hand op mijn schouder. 'Beweer je nu dat ik een slechte moeder ben!' Ik liep naar haar toe. 'Laura!' Het was Liam. Hij hield me tegen.
Esmay antwoordde niet maar ik kon het antwoord zien in haar ogen. 'Hoe kun je...' Fluisterde ik. Ik liep terug naar de voordeur en tilde Charlotte op. 'Kom, je moet naar school.' Ik liep Esmay voorbij naar mijn eigen huis. Twee paar voetstappen volgden me.
'Laura, ik zal haar wel nar school brengen, jij moet echt even bekomen.' Ik draaide me om naar Liam en Louis die me allebei gevolgd waren.
'Ben je zeker?' Vroeg ik aan Liam. 'Wat als mensen je zien?'
'Daar rekenen we laten wel mee af, jij kan zo de straat niet op.' Ik knikte en zette Charlotte op de grond. 'Ik ga me klaarmaken.' Zei ze tegen Liam en ze rende naar boven. 'Wat doe ik m'n kleine meisje toch niet allemaal aan!' Zuchtte en ik en liet me in de zetel zakken.
'Het is niet jouw schuld.' Zei Liam die naast me kwam zitten. Ik keek op naar Louis die stil tegen de muur stond. 'Louis?'
Hij keek op en keek me vragend aan.
'We moeten echt es praten.'