046

‘Wat is je favoriete boek?’. Sam moest een zucht onderdrukken. Ze haalde de huissleutel uit haar jaszak en stak hem in het slot van de deur. De hele weg met de metro van het vliegveld naar hun appartement had Zayn haar bekogelt met vragen. Hij had alles van haar willen weten. Wat haar lievelingskleur was, was ze het liefst at, of ze wel is naar het buitenland was geweest, welke muziek ze het liefst luisterde en ga zo maar door. Ze had hem nog nooit zo veel horen praten. ‘Ik heb al sinds de middelbare school geen boek meer gelezen’, gaf ze toe. Ze draaide de sleutel een paar keer om. ‘Maar ik vond Virginia Andrews altijd goed’. Ze opende de deur en stapte naar binnen, waar ze haar tas onder de kapstok legde. Megan zat aan de keukentafel met haar schetsblok voor zich en een potlood in haar hand. Ze keek met een brede glimlach naar hen op. Zayn liet achter Sam aan, waarna ze de deur weer sloot. Megan stond op van haar stoel. Terwijl ze naar Zayn liep, werd haar glimlach nog breder. ‘Mijn held!’, riep ze, waarna ze enthousiast haar armen om hem heen sloeg. Ietwat overdonderd sloeg hij ook een arm om haar heen. ‘Held?’, vroeg hij. Sam trok ondertussen haar jas uit en hing hem aan de kapstok. Megan liet hem weer los. ‘Ik heb een schilderij van jou tatoeages gemaakt en het gaat nu zo ongeveer elke tentoonstelling in New York langs!’. Zayn glimlachte. ‘Wow, dat is echt gaaf, mag ik hem zien?’. Megan viste haar mobiel uit haar jaszak. ‘Hij is hier niet meer…’, mompelde ze, terwijl ze de foto zocht. ‘Maar… Dit is hem’. Trots overhandigde ze de telefoon aan Zayn, die hem gretig aannam. Zijn ogen werden wat groter. ‘Was dat niet heel veel werk?’, vroeg hij bij het zien van de vele, kleine plaatjes die allemaal dicht op elkaar stonden. Megan knikte. ‘Ik heb er de hele nacht aan gewerkt’. Hij keek haar even bewonderend aan. ‘Het is echt prachtig’. Megan glimlachte. ‘Dankje’. Ze pakte haar telefoon weer terug. ‘Wil je wat drinken?’, vroeg Sam. ‘Ja, thee graag’. Zayn legde zijn zwarte rugzak naast die van Sam en trok zijn jas uit, waarna hij hem ophing aan de kapstok. Sam liep naar het keukenblok. Megan ging weer aan de tafel zitten en Zayn nam plaats tegenover haar. Sam opende één van de kastdeuren en pakte er twee mokken uit, wetend dat Megan niet van thee hield. Ze vulde de waterkoker met water en zette hem aan, waarna ze zich omdraaide en tegen het aanrecht ging staan. Megan pakte haar potlood en begon weer te schetsen. ‘Wat gaan jullie vanavond doen?’, vroeg ze, zonder haar ogen van het papier af te halen. Zayns blik gleed naar Sam, die haar wenkbrauwen optrok. ‘Ik had nog niks bedacht’, gaf ze toe. Ze was in de morgens te moe, in de middagen te druk en in de avonden weer te moe om zich daar heel erg in te kunnen verdiepen. Zayn glimlachte. ‘Mooi, ik wou je meenemen naar Santos’. Sam fronste lichtjes. ‘Santos … ?’. Daar had ze nog nooit van gehoord. Megan keek op. ‘Dat is de geweldigste club ooit!’, riep ze enthousiast. ‘Oh… Club, ik dacht ook al’. Sam lachte even. ‘Lijkt je dat wat?’, vroeg Zayn. Ze dacht even na. ‘Ik heb niks om aan te tre-‘. ‘Ik wel!’, onderbrak Megan haar. ‘Oh my god!’, riep ze erachteraan. Ze liet het potlood uit haar hand vallen en ging rechtop in haar stoel zitten. ‘Ik ga je haar en make-up doen’. Het was meer een bevel dan een vraag. Zayn lachte. ‘Dan gaan we dus naar Santos vanavond’.