Try To Catch My Lovebug. 80

*JunePov
‘Ik zei niets toen jij met Luke kreeg omdat ik jou het plezier van een vriendje gunde. Ik gunde je alles. Maar ik dacht dat ik alles zou verpresten door te zeggen wat ik voor je voelde. Voel.’
‘Nick.’ Je kijkt hem medelevend aan. ‘Ik heb Luke verrot gescholden,’begin je. ‘Hem gezegd waar het op stond. Dat we te verschillend waren. Ik besefte me dat ik niet bij hem paste. Dat ik al die tijd probeerde perfect te zijn. En hem zo probeerde voor te stellen als jou. Maar Luke deed de dingen niet zo als jij.’
Je zwijgt even. ‘Ik had veel eerder moeten zien dat jij alles was wat ik nodig had. Jij was degene die er al die tijd voor mij was. Die mij in alles heeft ondersteund. We hebben zoveel leuke dingen samen gedaan. We vullen elkaar perfect aan. Hoe verschillend we ook zijn. Ik besefte me dat dat liedje in de studio, dat die over mij ging. Ik las je interview. Alles wat jij hebt gezegd, ging over mij. Ik snap het nog steeds niet.’
Je schudt je hoofd.
Nick gooit zijn armen in de lucht. ‘Ik wist gewoon niet wat ik moest doen. Het liefst had ik je al die tijd stevig vastgehouden en nooit meer losgelaten. Ik durfde je eerst niet eens te vertellen dat ik Luke zag met dat meisje. Ik heb geprobeerd je te beschermen en toen dat mislukte was ik zo teleurgesteld in mezelf. Dat wil je niet weten. Ik heb het echt geprobeerd. Maar ik wist niet hoe. En wat. Ik heb geprobeerd om je los te laten. Om je te laten gaan. Om je aan Luke te geven. Ik heb je steeds meer losgelaten in de week dat je bij mij was. Ik probeerde wat kort af te zijn. Het niet zo gevaarlijk en pijnlijk voor mezelf te maken. Ik heb je nog een keer gewaarschuwd en toen laten gaan met Luke. Je wilt niet weten hoeveel pijn dat deed.’
Hij kijkt je aan met puppyogen. Je kunt het niet begrijpen.
‘Ik had amper contact met je toen je in Spanje zat. Ik dacht dat het misschien maar zo moest. Ik heb geprobeerd om verder te gaan. Om de band met Miley wat op te bouwen en misschien verder te gaan met haar. Maar toen ik bij haar was had ik door dat het gewoon niet functioneerde. Zij wilde andere dingen doen. Zei dat ik niet mezelf was. Ik kon gewoon niet mezelf zijn. Dat kan ik alleen bij jou. Mijn gedachten waren alleen maar bij jou. Ik heb me nog nooit zo verschrikkelijk gevoeld. Met alle gedachten aan jou voelde mijn hart als een kloppende vuurbal. Mijn hart gehoord aan jou. En aan niemand anders.’
Nick zwijgt en kijkt je lief aan. Je snikt. ‘Het spijt me,’fluister je.
‘Waarom spijt het jou?’vraagt Nick verbaasd.
Je schouders beginnen te schokken en de tranen beginnen opnieuw te komen. Deze keer hou je ze niet tegen.
Nick doet een stap dichterbij en neemt voorzichtig je beide handen in de zijne.
‘Dat ik jou dit alles heb aangedaan. Dat ik het gewoon totaal niet heb gemerkt. Ik dacht dat ik je zo goed kende, maar het grootste wat jou dwars zat heb ik nooit gemerkt. Het spijt me dat je door mij door zoiets moest.’
Je kijkt hem aan. Hij knikt. Je laat weer een traan over je wang glijden. Nick veegt hem er voorzichtig af.
‘Ben ik nu te laat?’vraag je voorzichtig. Bang voor zijn antwoordt.
‘Te laat? Nee! Ik denk dat ik altijd op je zou kunnen wachten als het moet.’ Hij knijpt in je hand. ‘Het is nooit te laat.’
Zijn trouwe, bruine ogen kijken je diep aan. Voor het eerst krijg je kriebels in je buik. Je hebt honderd procent het gevoel dat het goed is. Als zijn mondhoek een beetje opkrult snik je gelukkig. Dit gevoel is iets wat je nog nooit eerder hebt gehad, maar waarvan je weet dat het voor altijd is.