Vampire Venom ~ Twilight Story ~ Proloog ~

Proloog,, ~
Hoe moeilijk het ook is, een Vampier zijn, lijkt me het einde. Al, zal het moeilijk worden Edward te overtuigen het te doen. Een foute stap, en hij kan mij vermoorden. Weg leven, weg droom. Ik wil niet eens denken als dat gebeurt. Maar, geen twijfel. Edward doet me heus geen pijn.

‘Bella.’ Ik schiet van mijn gedachte weg, en glimlach zwakjes.
‘Alice.’ Ook zij, kijkt glimlachend terug. Haar ogen zijn heel licht bruin gekleurd. Blijkbaar net terug van het jagen.
‘Edward zoekt je, jouw geur was niet moeilijk te vinden.’ Lacht ze flauw.
‘Nou zeg,’ Met een zucht sta ik op van mijn gehurkte positie. ‘Kan hij niet zelf zoeken? Hij is degene die een eeuwig leven voor zich heeft. Niet ik.’
Alice kijkt me met aarzelende ogen aan.
‘Luister Bella, ik zou het zelf wel willen doen, maar dan dood ik je.’ Haar gezicht is ineens serieus.
‘Dat doe je niet, bijt me. Alsjeblieft!’ Smeek ik, op mijn puppy toon.
Alice schud haar hoofd. ‘Nee, als ik jou dood, heb ik Edward op mijn dak.’
Ik zucht, dieper. ‘Nou, waar is hij dan?’ Ineens, klinken piano noten door mijn hoofd. Alice glimlacht. ‘Ga.’

Voorzichtig loop ik naar de lege kamer toe, Edward zit rustig achter de piano. Mijn lied aan het spelen. Het lied stopt, en hij kijkt achterom.
‘Je zocht me?’ Zeg ik twijfelend, hij ziet er niet bepaald, vriendelijk uit op het moment. Mijn maag zinkt dieper, de vlinders houden het niet meer naar boven.
‘Bella,’ Zijn stem twijfelt, terwijl hij achter de piano vandaan komt. Met geluidloze stappen komt hij dichterbij, en neemt mijn handen in de zijne.
‘Ik wil niet dat je een monster word.’ Hij kiest de woorden zorgvuldig uit, maar het zijn niet de woorden die ik wil horen.
‘Edward, als jij het kan, kan ik het ook.’ Zeg ik dapper. Maar hij heeft een stukje angst gevonden, en rukt het dan ook als het ware naar buiten.
‘Ik laat Carlisle jou niet veranderen. Niemand doet dat, als iemand jou maar ook met één vinger aanraakt..’ Zijn ogen zeggen de waarheid, maar ik accepteer dat niet.
‘Wat als Victoria mij nu te pakken krijgt? Zeg je dan het zelfde, straks als jij weer weg-’ Ik word onderbroken, als hij mij dicht tegen zich aan pakt.
‘Ik ga niet weg. Hoe vaak moet ik dat nou zeggen.’ Zijn stem stuurt rillingen door mijn rug.
Ik kalmeer, en voel dat Edward voorzichtig een kus op mijn voorhoofd drukt.
‘Ik hou van je,’ Fluistert hij, zoekend naar de juiste woorden.
Wachtend tot hij wat zegt kijk ik in zijn ogen. Zijn prachtige hazelnoot ogen. De ogen die, mij altijd al hongerig aankeken. De stilte tussen ons is een tijd om na te denken. Met al mijn moed bij elkaar geschraapt, ga ik op mijn tenen staan en druk een zoen op zijn ijskoude lippen. Vroeger of later, zal hij toch van gedachten veranderen. Of mijn naam is niet Bella Swan.

Reacties?