[007] Niall James Horan

Met snelle stappen loop ik door de straten. 'Zayn?" roep ik. De weg ken ik hier niet. Ik weet niet of ik nu al ver van huis ben.. of waar ik nu heen loop. Ik weet wel dat ik Zayn móét vinden. Steeds sneller begin ik te roepen. 'Zayn?' De buurt word steeds grauwer, meer verwaarloost en stiller. Ik vind het maar niets. Ik ril en trek mijn capuchon over mijn blonde lokken. Waar kan hij heen zijn gegaan? Als ik opeens een schreeuw hoor draai ik me om. Was dat... ? Ik ren het steegje door en stop abrupt als ik Zayn zie staan omringt door drie jongens. De jongens zien er niet bepaald aardig uit. 'Val ons niet meer lastig,' snauwt een van de jongens en hij grijpt Zayn vast bij zijn shirt. 'Ik.. deed niets,''hakkelt Zayn. Ik slik als de jongen begint te schreeuwen. Een van de jongens drinkt lachend wat van zijn flesje alcohol die hij in zijn hand had. Moet ik hem helpen? Ik.. Mijn getwijfel word gelijk weggevaagd door het feit dat de jongen Zayn slaat. Zonder er ook maar twee keer over nagedacht te hebben ren ik naar voren en geef Zayn een duw. Ik staar naar de jongens voor me. Ze kijken me verrast aan. 'Laat hem met rust,' fluister ik zachtjes. Hij begint te lachen en geeft me een duw. 'Waarom?' Hij streelt over zijn wang. Ik probeer zijn hand weg te duwen en slik moeizaam. Vanuit mijn ooghoek kijk ik even naar Zayn. Verward kijkt hij me aan. Ik voel de jongen over mijn haar strelen. Hij wikkelt een van de blonde lokken om mijn vinger en trekt er aan. Ik kreun van de pijn en knijp mijn ogen stijf dicht. Als ik voetstappen hoor sper ik mijn ogen open. Ik zie Zayn nog net een steegje in rennen. Een van de jongens begint hard te lachen. 'Wat een goede vriend van je?' Zegt hij grijnzend. 'Hij komt ter-terug..' stammel ik. 'Geloof je het zelf? Nee.. hij laat je hier helemaal alleen... samen met ons..'