Hoofdstuk 41

"Wow, wat heb ik me gisteren vermaakt jongens!" Lach ik vrolijk, terwijl ik de jongens een foto laat zien van mij en Selena Gomez, na onze eerste ontmoeting.
Helaas zijn we alweer op weg terug naar Engeland, maar aan de andere kant, gisteren ben ik gevraagd om bij de jongens in te trekken. Natuurlijk zei ik meteen ja... Ik kan niet geloven hoe dit allemaal heeft kunnen gebeuren en dan vooral het deel waarin ik bij de jongens werd ingedeeld niet. Ik bedoel, wat was er anders voor mij? Ik was toch net zo figurant als alle anderen figuranten? Maar Niall heeft me verteld daar wat minder over na te denken, ik moet nu en voor de toekomst leven, niet voor alle anderen dingen uit het verleden. Tja, nog zo'n ding, Niall Horan is mijn vriend, wie had ooit kunnen bedenken dat de meest perfecte jongen ooit mij leuk zou gaan vinden. Nou, als we dan toch bezig zijn, ook zo iets raars, Liam was altijd mijn favoriet en toch, ik weet het niet, het is niet zo dat hij me tegengevallen is. Helemaal niet zelfs, hij is geweldig en we hebben nog een betere klik dan ik ooit had gedacht, maar toch ben ik minder uhm... verliefd op hem geworden. Voor zover ik verliefd kon zijn...
"Dus waar wil je slapen, eenmaal weer thuis?" Vraagt Niall opeens, die naast me in het vliegtuig zit.
"Uhmm... Als het kan naast jou." Antwoord ik verlegen.
Niall lacht. "Al moesten aan de andere kan van de wereld gaan wonen."
Door zijn actie moet ik toch wel blozen, wat natuurlijk meteen opvalt bij Louis. Louis kennende laat hij het niet bij even lachen.
"Oh kijk ze daar nu toch..." Roept hij, net hard genoeg waardoor de andere jongens meteen omkijken. Eerlijk gezegd had ik het erger verwacht. Meestal heeft Louis van zulke grappen waarna je het liefst een boom wilt knuffelen en geloof me, als het zover komt dat ik een boom wil knuffelen... tja, dan uhm... is het ver gekomen?
"Hoe ziet jullie huis er eigenlijk uit?" Vraag ik dan maar om het onderwerp te veranderen en terug te komen op het onderwerp van vóór Louis' actie.
"Kleiner dan de meeste mensen verwachten..." Antwoordt Liam als eerste.
"Ik hoorde dat jullie je fans dichtbij hebben?" Vraag ik verder, dat levert me vier verwarde en ik grijnzende blik op. "Van Niall." Vervolg ik.
"Oh." Hoor ik uit alle vier de monden. Ik lach even waarna Harry verder uitlegt: "Nou, wij hebben een beneden verdieping en een boven verdieping. Maar de ruimte waar de trap staat is buiten en dus vrij voor fans om te komen kijken."
"Hey kijk zo kan het ook." Lach ik en ik stoot Niall aan.
"En bedankt Haz." Probeert Niall serieus boos te klinken maar zodra hij Harry's gezicht ziet schiet hij in de lach.
"Wat?" Vraagt Harry, die dit alles een beetje te serieus neemt. Laat ik het die arme jongen maar even uitleggen: "Harry, Niall was een beetje geheimzinnig aan het doen over jullie huis en hij vertelde dat hij de enige was die daarover wilde praten. Nou kennelijk niet." Bij de laatste drie woorden draai ik me weer terug naar Niall.
"Kan ik het nog goed maken?" Vraagt hij met een pruil lipje.
"Hmm" Antwoord ik verleidelijk en tik met mijn vinger 'nadenkend' op mijn wang. Gelukkig heeft Niall me al snel door en voordat ik het weet zitten zijn lippen op mijn wang.
"Dat bedoelde ik." Glimlach ik. Niall legt zijn arm om mij heen: "Nou, dan denk ik dat ik maar vaker foutjes ga maken." Ik lach en knik terwijl de andere jongens hoofdschuddend toekijken. Tja, ze moeten er maar aan wennen.