[014] Harry Edward Styles

Zuchtend zit ik boven mijn boeken gebogen. Wiskunde.. Wat ben ik een ramp in dat vak. Ik leg gefrustreerd mijn pen neer en kijk op. Vanuit het raam zie ik Louis over het schoolplein lopen. Een glimlachje verschijnt rond mijn lippen. Nooit gedacht dat het zou werken, het was zo risicovol. Niet dat ze hem zouden geloven. 'Een leerling probeert me te verleiden.' Ja, natuurlijk. Misschien is het wat gemeen wat ik doe maar zoveel keus heb ik niet. Een frons verschijnt op mijn gezicht als ik zie dat Dennis naar Louis toe gaat. Ik ken hem. Hij is niet bepaald een vriend van me. Vanuit mijn ooghoek blijf ik ze in de gaten houden. Als Louis uitdrukking veranderd frons ik eventjes. Nee he.. Dennis is weer bezig. Ik rol met mijn ogen en haal een hand door mijn krullen. Nadat ik uit de kast gekomen ben heeft hij me het leven behoorlijk zuur gemaakt. Gelukkig sta ik sterk in mijn schoenen en maakt het me gewoon weg niets uit. Voor hem was toen snel de lol er van af.

Geschrokken kijk ik op als ik de bel hoor. Mm.. pauze.. Zal ik Louis nog een bezoekje brengen? Ik heb wel zin in een beetje plezier. Snel sta ik op en gooi mijn spullen onverschillig in mijn tas. Ik haal een hand door mijn krullen om zeker te maken dat ze goed zitten. Ik wil er natuurlijk wel goed uit zien en niet onderdoen voor Louis want een ding is zeker.. Hij ziet er zeker niet verkeerd uit. Eventjes bijt ik op mijn onderlip en hang mijn tas over zijn schouder. Ik loop als laatste het lokaal uit en loop zo langzaam mogelijk door de gangen. Als uiteindelijk iedereen in de aula of buiten is glip ik snel de gang door naar zijn lokaal. Ik zie hem er uit komen. Grijnzend loop ik naar hem toe. Er zit voor hem geen bezoekje aan de leraren kamer in. Ik leg mijn hand van achteren op zijn heupen. Mijn lippen breng ik naar zijn oor. 'Hello,' fluister ik er speels in.